Χωρίς φωνή δεν γίνεται
τραγούδι πως να κανω
πως συλλαβες, πως μουσικές
σ' ενα ξυράφι πάνω.
Το είδωλό σου στέγνωσε
τα ρούχα σου φοράω
εσύ αλλού, εγώ μακριά
με αδέξιο στυλ γερνάω.
Τα βράδια ονειρεύομαι
πως είναι όλα πάλι
εσύ εδώ, εγώ φρικιό
και μια κλωστή από ατσάλι
ενώνει πια τις σκψεις μας
κι ως πεφτουν τα μαλλιά μου
υπάλληλος κατήντησα
κι εσύ γερνάς μακριά μου.
