Θα μπορούσα να κάνω μία ατέλειωτη λίστα από πράγματα τα οποία θεωρώ πολύ πιο σημαντικά από το να είναι προαιρετικό το μάθημα των Θρησκευτικών.Επειδή όμως εδώ μιλάμε για Παιδεία, θα μιλήσω για Παιδεία.Θα ήθελα λοιπόν α) Σχολεία επιλογής δηλαδή, μουσικά, αθλητικά,εκκλησιαστικά, θετικά, κλασσικά κ.ο.κ .β) Καθηγητές που θα φτάνουν σε αριθμό και δεν θα χρειάζεται να αφήνουνε κενά λόγω αποσπάσεων ή αδειών κύησης ή άλλων λόγων,πραγματικών και ψεύτικων. γ) Κτίρια όπου θα χαίρεσε να διδάσκεις και να διδάσκεσαι. δ)Το τέλος της παραπαιδείας. ε)Ελεύθερη εισαγωγή στα πανεπιστήμια όπου όμως θα φτύνεις αίμα να πάρεις πτυχίο. στ) Πανεπιστήμια όπου η έρευνα θα είναι το κυρίως ζήτημα και οι καθηγητές θα αισθάνονται την ανάγκη να διδάξουν και όχι όπως μου είπε πρόσφατα Πανεπιστημιακός ότι "χαίρομαι τη δουλειά μου επειδή δεν είμαι υποχρεωμένος να μάθω σε κανέναν τίποτα". ζ)Το κονδύλι του προυπολογισμού για την Παιδεία στο 25%. η) Αξιοκρατία στο Πανεπιστήμιο, να μην είσαι αναγκασμένος δηλαδή για να έχεις ελπίδα καριέρας να είσαι ο γλύφτης του καθηγητή ή το κομματόσκυλο της όποιας φοιτητικής-κομματικής νεολαίας.
Αυτά και άλλα πολλά που δεν θέλω να σας κουράσω και να κουραστώ γράφοντάς τα. Με το να είναι κάτι προαιρετικό χωρίζεις τους μαθητές σε μεν και δε. Σε χριστιανούς και άθεους. Θεωρώ ότι ακόμα και στην εφηβεία είναι πολύ νωρίς για να χωριζόμαστε σαν κοινωνία . Θα σας το κάνουν μια μέρα έτσι κι αλλοιώς.
Και τέλος κάτι για τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας. Πρέπει επιτέλους να γίνει και να αποκτήσει η εκκλησία μας τον πνευματικό χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχει, γιατί οι καιροί γίνονται όλο και πιο δύσκολοι και θα την έχουμε πάρα πολύ ανάγκη. Όσο η εκκλησία θα εμπλέκεται με το κράτος τόσο θα λερώνει τα χέρια της με σκάνδαλα τύπου Βατοπέδι (ναι με έψιλον, επιτέλους ας το πει κάποιος στα κανάλια είναι το πεδίο με τα βάτα δεν είναι το παιδί από βάτα...) και τόσο θα απομακρύνει τον λαό και θα τον αφήνει υποχείριο αυτών που το μόνο μελημά τους είναι η εξουσία και η χειραγώγησή του. Χρειαζόμαστε ένα φάρο στη τρικυμία και έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα η εκκλησία μοιάζει απλά με ένα κερί που θα σβύσει στο πρώτο αεράκι.
Ας το σκεφτεί ο Αρχιεπίσκοπος, ας μοιράσει την περιουσία άμεσα στους φτωχούς (φυσικά και να μην τη δωρίσει στο Κράτος) και να ξέρει ότι αυτή η κίνηση μόνο σεβασμό και εκτίμηση θα εμπνεύσει.
