Δεν ξέρω αν είναι σωστό που επανέρχομαι αλλά ξέρεις KgSoloman5000 σ`αυτά τα θέματα, όσο τα συζητάς τόσο αυξάνονται οι προβληματισμοί σου!!!
Ισως γι αυτό και να τα "θάβουμε" επιμελώς και να αφοσιωνόμαστε στα καθημερινά!
Ισως η κοινωνία να είναι έτσι δομημένη τεχνητά, ή να έχει επέμβει η εξουσία στις απαρχές της δόμησής της (γιατί να μην το υποπτευθούμε κι αυτο?) ώστε ο άνθρωπος να κρατηθεί σε χαμηλά επίπεδα βίου και συνηθειών όχι ανάλογα με τις διανοητικές του δυνατότητες, αλλά να απασχολείται μόνο με θέματα υλικο-οικονομικά. Για να μη ξεφεύγω όμως (έτοιμος είμαι!):
Για τη συμπεριφορά μισανθρώπου που λες, ίσως και να χρειαστεί πολλές φορές να την υιοθετήσουμε! Εκεί που "κολλάω" εγώ και δυσκολεύομαι, αν είναι να γίνω για λίγο μισάνθρωπος, είναι που πρίν μισήσω κάποιους πρέπει να τους κρίνω (αυτό βέβαια όσον αφορά τον εαυτό μου γιατί πολλοί μπορεί να είναι απλά μισάνθρωποι χωρίς αιτία). Αλλά πώς? Οσο περνούν τα χρόνια γίνομαι όλο και πιο επιεικής στην κρίση μου για τους άλλους. Αν πχ πριν κάποια χρόνια μπορεί να μισούσα κάποιον ως συμφεροντολόγο, τσιγγούνη, ή κουτοπόνηρο ας πούμε, τώρα πια μου έχει σφηνωθεί η ιδέα πως δεν ευθύνεται τελικά κάποιος, όπως για τα τυχόν σωματικά έτσι και για τα διανοητικά- πνευματικά ελλείμματά του. Ισως δηλαδή κι αυτός να είναι εγκλωβισμένος στα μειονεκτήματά του και αν δεν κάνει αυτοκριτική (της οποίας την έλλειψη πρέπει-?- να συμπεριλάβουμε στα μειονεκτήματά του)δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Και πιστεύω, μετά μανίας θα έλεγα, ότι αξίζω να υπάρχω ΜΟΝΟ όσο βελτιώνομαι. Τόσο αντιφατικά! Αλλά τελικά στο συνολικό "πακέτο" της ψυχοδιανοητικής και πνευματικής στάθμης μας τι ευθύνη έχουμε για ό,τι είμαστε είναι κάτι που τελευταία όλο και με δυσκολεύει! Και με δυσκολεύει αφάνταστα γιατί από την άλλη δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν φέρουμε ευθύνη! Κάπου θα βρίσκεται κάποια, ή κάποιες απαντήσεις φαντάζομαι, ή έστω κάποιες προσεγγίσεις που θα οδηγούν σε γόνιμο προβληματισμό γιατί καταλαβαίνεις ότι όπως μου χει...κάτσει το συγκεκριμένο πάει σε αδιέξοδο!!!
Για τις ιδιαίτερες προσωπικότητες που αναφέρεις, ναι, πολλών η στάση δείχνει να απαξιώνει τον απλό άνθρωπο σε σημείο που να πει κάποιος ότι τελικά δεν τον υπηρέτησαν αλλά τον χρησιμοποίησαν...Ασε βέβαια που σε μια εκτροπή του ο εγωπαθής διάσημος μπορεί να γίνει και μισάνθρωπος...
Οσο τα ανακατεύω τόσο και νέες οπτικές μπορεί να δω μπροστά μου που και αυτές μπορεί πάλι να μεταβληθούν, και ό,τι ανέφερα πιο πάνω δεν τα ονομάζω καν απόψεις αλλά αισθήσεις που ανα πάσα στιγμή διαφοροποιούνται. Ισως το μόνο σταθερό να είναι η...ρευστότητα τελικά!
Ευχαριστώ
