τα μάτια πια δεν λαμπυρίζουν...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

τα όνειρα έχουν μικρύνει
έχουν ραγίσει οι καθρέπτες
άπονος χρόνος, καταπίνει
και τις αιτίες και τους φταίχτες

τα δεδομένα έχουν αλλάξει
κάτω απ' το βάρος των ανθρώπων
ηλεκτρική και άδεια λάμψη
μέσα στα αδιέξοδα των κόπων

τα λυπημένα μωβ κεφάλια
έχουν ξεμείνει από μαγεία
χιλιάδες αδειανά μπουκάλια
για των ψυχών τους την υγεία

εγκλωβισμένες οι καρδιές τους
μέσα στα άρρωστα κορμιά τους
ανενεργες οι προσευχες τους
χωρίς νοήματα η μιλιά τους

μέσα στα νέφη που δακρύζουν
ακουμπισμένη η γενιά τους
τα μάτια πια δεν λαμπυρίζουν
και βασιλεύει η απονιά τους

άστοχοι στόχοι τσιμεντένιοι
σε πολυόροφη θητεία
συμμετρικοί, γεροδεμένοι
σε ατσαλάκωτη ευθεία

τα όνειρα έχουν μικρύνει
έχουν αλλάξει πια οι δείχτες
άπονος χρόνος καταπίνει
όμορφα λάθη και ξενύχτες

[Lo.Lee.Ta]

Φίλε μου απογείωσες, τον Τίτλο σου, στην κορυφή του Έβερεστ. Είναι από τα ποιήματα που τα λέει όλα από μόνο του και δεν χρειάζεται περαιτέρω σχόλια, τουλάχιστον για μένα. Η ζωή μιας μερίδας ανθρώπων με μαθηματική ακρίβεια.

[Crool]

Πολύ μου άρεσε φίλε Παναγιώτη! Περιγραφή πολύ ποιητική μα και άμεση ταυτόχρονα!
Μπράβο.

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

σας ευχαριστώ πολύ παιδιά για τα σχόλιά σας