Να σας πω κι εγώ τις εμπειρίες μου σχετικά με CV, MIM, MIA κλπ
Για πάρα πολλά χρόνια ήμουν πρακτικά με μια κιθάρα (κιθαράκλα για την ακρίβεια): Blade R1 του 1991. Strat type από τον Gary Levinson όταν πρωτοπλασαριζόταν στην αγορά των Tom Anderson, PRS κλπ
Κάποια στιγμή με τσίμπησε το μικρόβιο των Tele και μετά από πολύ διάβασμα ήμουν μεταξύ Classic Vibe Custom και Baja. Δεν βρήκα να δοκιμάσω CVC και οι Baja που βρήκα είτε δε μου άρεσαν στο χρώμα (ναι, ΟΚ, ξέρω), είτε είχαν προβλήματα σε ηλεκτρικά, ποτενσιόμετρα κλπ. Δοκίμασα και μια Highway 1 USA ενός φίλου. Καταπληκτικός ήχος αλλά πάλι προβλήματα με hum (απαράδεκτης έντασης, δε μιλάω για το κλασικό single coil hum). Πραγματικά δεν το πίστευα ότι κιθάρες αυτής της τιμής είχαν φύγει από το εργοστάσιο με τέτοια προβλήματα. Τον ίδιο καιρό έτυχε και δοκίμασα CV 60s Strat. Η μία ήταν μια καλή strat η άλλη ήταν μια εκπληκτική strat. Με αυτές τις εμπειρίες στην τοπική αγορά και έχοντας διαβάσει 100δες post από ικανοποιημένους αγοραστές CV 50s Tele και CV Custom Tele αποφάσισα να το ρισκάρω.
Thomann, παραλαβή σε χαρτόκουτο, κούρδισμα και ... η κιθάρα έπαιζε. Φινίρισμα, δέσιμο, nut, neck pocket όλα τέλεια. Οι μαgνήτες πολύ πειστικοί vintage αλλά ίσως παραήταν vintage. Με τον καιρό μπήκαν απάνω nocaster pickups για πιο rock-γεμάτο ήχο κι ενα 4-way switch. Η κιθάρα ήταν πια σε άλλο επίπεδο μέχρι που φαγώθηκαν τα τάστα (εν ολίγοις την έσκισα την κιθάρα, άλλο ένα δείγμα του πόσο μου άρεσε) ... και σαν τυπικός κιθαρίστας λέω τι να ασχολούμαι με τα τάστα κι έβαλα ένα μπράτσο από Baja
. Τελευταία έβαλα και saddles από Marc Rutters (γιατί την είχα αφήσει πολύ καιρό ήσυχη).
Η γενικότερη εικόνα που αποκόμισα ήταν ότι όλες οι CV είναι από αξιοπρεπέστατες έως πολύ καλές (ανεξαρτήτως τιμής). Στις mexican που έχουν πέσει στα χέρια μου (και Tele και Strat) υπάρχουν διαμαντάκια αλλά η παραγωγή δεν είναι τόσο σταθερή με αποτέλεσμα να βγαίνουν και αρκετά ... λεμονάκια στην αγορά. Στις american είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, αλλά οι standard δε με ενθουσιάζουν από specs και είναι και πολλά τα λεφτά. Τώρα αν πάμε σε american vintage / pure vintage σειρά μιλάμε για κορυφαία όργανα με κορυφαίες τιμές που δεν προτίθεμαι να πληρώσω.
Γενικά πιστεύω ή παίρνεις κάτι φτηνό και τίμιο και το φέρνεις στα μέτρα σου ή δίνεις κάμποσα λεφτά αλλά με δοκιμή στο συγκεκριμένο όργανο.
Και για το mistral που ψάχνει προτείνω Jazzmaster. Το πιο smooth tremolo και πολύ προσωπικότητα στον ήχο (και τιμές για όλα τα βαλάντια από vintage modified σε Squier μέχρι Custom shop).
