Επειδή γι άλλη μια φορά έχω γράψει χωρίς μέτρο κ.λ.π. θα βάλω σαν πρόλογο στίχους από ένα τραγούδι που είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω.
"Μα εγώ δεν ξέρω ρίμες και λόγια μαγικά τραγούδια να σου γράψω "
Και να 'μαι εδώ ξανά να κλαίω
για μια αγάπη χαμένη
για έναν έρωτα που σαν διάττων αστήρ σβήνει
μα κανείς δε βρέθηκε να κάνει μια ευχή
να μην αφήσει δυο ψυχές να χωρίσουν
πριν λίγο ακόμα μαζί προχωρήσουν
Άνιση μάχη η αγάπη νίκη και ήττα ένα
γιατί ποτέ κανείς δε μου πε πως πάντα ο ένας νιώθει πιο πολύ
κερκόπορτα η καρδιά και η ματιά ο εφιάλτης
Βέλη ερωτικά γλυκές πληγές κεντούν στο μυαλό
λογια πολλά προσδοκίες και ψευδαισθήσεις προσφέρουν
μα τυφλωμένοι οι άνθρωποι δε βλέπουν
πως σύννεφο μόνο είναι
που στο πρώτο φύσημα αέρας θα γίνει
και σκληρά χνάρια πίσω αφήνει
