Με βλέπεις ώρες να περνώ ρομαντικά
Ν’ αράζω πέρα από τα μίλια, τα σύνορα τους μήνες
Θαλάσσιους παράδεισους να φτιάχνω στη στεριά
και μέσα να βυθίζομαι με τις ψυχές εκείνες…
…Αυτές που ξέρουν να σου πουν τι είναι η αγάπη
Σταγόνα από υδράργυρο που πουθενά δε μένει
Βασανισμένος άστεγος με όνειρα στην πλάτη
που φεύγει άμα την πόρτα σου θα βρει αμπαρωμένη.
Άσε με απόψε να είμαι αφελής,
μονάχα αφέλεια έχω απόψε να σου δώσω
Αύριο χάραμα μπορεί να μετανιώσω
Πρότυπο σύνεσης να γίνω,
να με δεις και να απορείς.
Με βλέπεις να μη λέω ποτέ “αδύνατον”
Και της καρδιάς μου τα εύφλεκτα συχνά ν’ ανατινάζω
Τη μια τον κόσμο να γυρνώ μ’ ένα ποδήλατο
Και από την άλλη στα όνειρα μ’ οργή φωτιά να βάζω…
…Μα δε με νοιάζει όσο έχω τις ψυχές
που ξέρουν να σου πούνε έρωτας τι σημαίνει
Πως θα δεχτείς και θύελλα, βροχή και αστραπές
Αν θέλεις νύχτες έναστρες και ήλιο που ζεσταίνει.
Άσε με απόψε να είμαι αφελής,
μονάχα αφέλεια έχω απόψε να σου δώσω
Αύριο χάραμα μπορεί να μετανιώσω
Πρότυπο σύνεσης να γίνω,
να με δεις και να απορείς.
