Θα με βρεις σύμφωνο φίλε mn8. Μάλιστα θυμάμαι κι από συναυλίες των Διάφανων (στο AN φερ' ειπείν), όπου το support στην προσπάθεια να μοιάζει ιδιαίτερα στο "τραγικό" ύφος του ιδάλματός του, φάνταζε τελικά ως ένα επιτηδευμένο κακέκτυπο.
Να προσθέσω για τον Μπάρδη, πως διδασκόταν και θεωρητικά μουσικής στο Μικρό Μουσικό Θέατρο, αυτή την εστία πειραματισμού και προχωρημένης μουσικής έκφρασης. Ο δε Ροδοστόγλου έχει διαβάσει άπειρα λογοτεχνικά βιβλία, εργαζόμενος σε βιβλιοπωλείο. Και φυσικά οι επιρροές και τα ακούσματά τους, κοιτάνε και προς το παρόν, όπως έχουν αποκαλύψει σε συνεντεύξεις, αλλά και ραδιοφωνικές εκπομπές που έχουν επιμεληθεί (ο Ανεστόπουλος συχνά πυκνά επιδίδεται σε djλίκι, ενώ εργάζεται και σε δισκοπωλείο).
Σκοπός είναι να έχεις αφομοιωμένες αναφορές κι όραμα προσωπικό. Τα "κάτι σαν" συγκροτήματα, συνήθως καταλήγουν μετεωρίτες παρουσίας και γενικώς αποτυχίες.