Κάτι απο τα παλιά, απο τα πολύ παλιά, απο την εποχή των '"Back Yard Band", και το τότε ντέμο...
Σε ξέχασα
Βήματα, τσιγάρο, δύο και μισή,
ψάχνει το μπουφάν μου κάπου να σε βρει
κάτω απ’ τις αφίσες λόγια που είχες πει,
νύχτωσε η πόλη, νύχτωσες κι εσύ,
κόκκινη αγάπη, πράσινο φιλί
πίσω μου τα φρένα κλαίνε στη στροφή
λίγο παραπέρα δύο ναυτικοί
δίνουν τη φωτιά τους μ’ αντιπαροχή.
Σε ξέχασα, σε ξέχασα…
Πήρα τα στενά, τη σκιά μου προσπέρασα,
ήπια δυο ποτά και το χρόνο ξεγέλασα
μη μου ζητάς να κρατήσω κλειστή
την ομπρέλα μες τη βροχή…
έσκισα το γράμμα σου κι αδιάβαστο το άφησα,
άλλαξα τηλέφωνο, το στέκι παράτησα,
μη μου ζητάς μια καινούρια αρχή,
έχω παίξει, κι έχω καεί….
Σε ξέχασα, σε ξέχασα…
Σε ξέχασα, μα εσύ, ζητάς μιαν αφορμή,
και έρχεσαι κρυφά στα όνειρά μου,
σε ξέχασα, μα εσύ, διαλέγεις τη στιγμή,
που παίρνει διαβατήριο η αγκαλιά μου.
Σε ξέχασα…
Πάρκα και πλατείες, έρημοι σταθμοί,
τρέχει το μπλουτζίν μου σε διπλή γραμμή,
τα αλάρμ στους δρόμους έχω συντροφιά,
κόλλησαν οι δείκτες, δε σε θέλω πια,
σε ξέχασα… σε ξέχασα…
Σε ξέχασα, μα εσύ, ζητάς μιαν αφορμή,
και έρχεσαι κρυφά στα όνειρά μου,
σε ξέχασα, μα εσύ, διαλέγεις τη στιγμή,
που παίρνει διαβατήριο η αγκαλιά μου.
Σε ξέχασα…
Αν τυχόν ο Βασίλης (όχι ο Βασίλης του κιθάρα που δεν τον λένε Bill 
), αν τυχόν λεω τριγυρνάει στο δίκτυο και πέσει πάνω εδώ, θα θελα να ελπίζω πως δεν έχει αντίρρηση για τη δημοσίευση, και πως ελπίζω -μετά απο τόσο καιρό- να μη μου κρατάει ακόμα κακία...κι ακόμα αν θέλει, ας μου γράψει. Εγώ δεν έχω άλλο τρόπο να επικοινωνήσω...
Και Βασίλη, εγώ δε "σε ξέχασα"...
