Ok, το θέμα είναι αρκετά σοβαρό... Δυστυχώς, δεν υπάρχει γιατρός για την τενοντίτιδα, ούτε κάποιο φάρμακο ειδικά για αυτό.
Η λύση σχετικά με αυτά που λέγατε πιο πάνω (από τη μια ...‘ τενοντίτιδα την έβαψες‘ και απ’την άλλη ‘δεν ειναι τίποτα, χαλάρωσε‘ ) βρίσκεται ακριβώς μα ακριβώς στη μέση. Υπάρχουν αρκετές διαβαθμίσεις στην τενοντίτιδα. Το χέρι, όταν αρχίζει να μαζεύει ένταση, αρνητική ενέργεια, και πολύ κόπωση αρχίζει και σε προειδοποιεί...αλλά το πότε και αν θα χτυπήσει, είναι πολύ ύπουλο.
Μελετώντας πρόπερσι το χειμώνα για τις εξετάσεις του καλοκαιριού, προς Ανωτέρα, και παίζοντας δύσκολη σουίτα Bach αγύμναστος κατέληξα....ποτε?.... το καλοκαίρι παρακαλώ, να νιωσω ενα τσικ μεσα στο μυ του αριστρού χεριού...απλά έπρεπε να παρατήσω την κιθάρα για δυο μήνες. Λύση για τέτοιες περιπτώσεις είναι η ξεκούραση, Αν δεν φροντίσεις το χέρι, αργά η γρήγορα, θα δημιουργηθεί και η φλεγμονή στον ένα από τους τρεις τενοντες του χεριού σου.
Ένα χρόνο και δυο μηνες μετά, και με την απότομη αλλαγή του καιρού, βρηκα το αριστερό μου χέρι, κάτω από τον αντίχειρα να κάνει κάτι πονάκια... Είδα τη γλύκα της χρόνιας τενοντίτιδας. Σταμάτησα πάλι να παίζω...και ο πόνος, από τη βάση του αντίχειρα, πήγε πίσω από τον καρπό... και μετά...κάτω από τον αγκώνα.
Που βρήκα την υγειά μου? Ασιάτικη Ιατρική. Μετα από 3 sessions με ένα φίλο που μου εφάρμοσε ελαφριά μορφή βελονισμού (με δαχτυλοπιέσεις), ενεργειακό μασάζ με αιθέρια έλαια κλπ κλπ, έφυγαν από την πρώτη στιγμή οι ανακλαστικοί πόνοι στο χέρι, και έμεινε κάτω από τον αγκώνα (αλλά από την πλευρά του χεριού που μας είναι ορατή χωρίς να το γυρίσουμε ) ο πόνος στην εστία του. Στη φλεγμονή. Εκεί συνεχίσαμε με μασάζ, έλαια, θερμανση με ενα κινεζικο φυτικό παρασκεύασμα, τη μόξα, που αίρει την αρνητική ενέργεια από το χέρι, και κάποια άλλα προϊόντα Home made ή made in japan που δεν μου αποκάλυψε και με δέσιμο του χεριού με ειδικό επίδεσμο μόνο στο σημείο της φλεγμονής. Δέκα μέρες μετά το χέρι είναι σαν καινούριο.
Η ένταση στο χέρι παραμονεύει όμως. Τον επίδεσμο για να κρατάω ζεστό το σημείο τον φοράω ακόμη. Τα χέρια μας αφού τα κουράζουμε πρέπει να παραμένουν σε σταθερή θερμοκρασία, εν αναγκη με γαντια, παντα πρεπει να παιζουμε με σωστη θεση και παντα μετα απο ζεσταμα.
Και για αποκατάσταση της σωστής κυκλοφορίας του αίματος σε πολα τα τριχίδια των φλεβών, μέχρι την άκρη των δαχτύλων, που δεν αιματώνονται πάντα σωστά, συνιστώ μούλιασμα σε πολύ ζεστό νερό μια στο τόσο.
Θα μου πείτε....ασιατικη ιατρική, εναλλακτικες μαλ**ιες και πα**ριές... Εγώ ξέρω ότι μου κανε καλά το χεράκι μου, ενώ έχανα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου και έλεγα ‘πάει, δεν έχω τιποτα να κανω αλλο πια, ας αυτοκτονήσω‘ . Οπότε, θέλω δε θέλω, λέω πια ότι τα πιστεύω...
