Αχ, αχ, αχ....Ευχαριστώ Σωτήρη!
Ανυπομωνώ ν' αρχίσουμε πάλι!
Ο άνθρωπος, ο άνθρωπος....δεν είναι άνθρωπος! Δεν γίνεται να είναι άνθρωπος πρέπει να είναι κάτι σε θεός!
Θυμήθηκα μια συναυλία πέρσι στη Δροσιά Αττικής...η τελευταία που τον είδα πέρσι!
Είχε λίγο κόσμο κι είχα πάει μπροστά μπροστά....Να λέει: "Παιδιά, παιδια....τελευταίο τραγούδι..." και να παίζει άλλα 5...κι αυτό να γίνεται συνέχεια! Τελικά έπαιξε σχεδον τρεις ώρες με μόνο μια διακοπή...Στο τέλος έβγαλε το βύσμα κι ήρθε δίπλα μας και τραγούδησε μόνο με την κιθάρα του και με εκείνο το παιδί που έπαιζε κάτι σαν φλάουτο αν δεν κάνω λάθος...(υπέροχος κι αυτός!)....αααχ, και λες πως είχαμε γίνει όλοι μια φωνή!
"....ψυχή που δεν αμάρτησε ποτέ της δεν αγιάζει...." αααχ.....!μ' ένα ποτήρι κρασάκι πάντα στο χέρι βέβαια...."...κρασάκι μου σγχώραμε που σε κακολογάω...." κλπ κλπ κλπ