Κι όμως ως τώρα τίποτα από σένανε δεν είδε
Λίγο στη σκέψη σου βαθειά κανένας τους δεν μπήκε
Να βρει τα 1000 χρώματα στο μαύρο που είχες κρύψει
και όσα αθώα αισθήματα μ’ οργή είχες καλύψει
Τόσες αμέριμνες στιγμές που σκότωσε το ψέμα
Και όνειρα μάταια και μικρά που πνίγηκαν στο αίμα
Μ‘αν έχει μείνει τίποτα καλό απ’τον εαυτό σου
Πριν σου το πάρει η ζωή μαζί με τ’ονειρό σου
Πριν χάσεις όλα εκείνα που αιώνια ποθούσες
και δεις πως λάθος ήρωας σε λάθος έργο ζούσες
Ζήσε τις λίγες όμορφες σκηνές που σου απομένουν
Και ξέχνα έργα θαυμαστά που όλοι περιμένουν
Γιατί οι γαλάζιοι πρίγκηπες ζούνε στα παραμύθια
Και έχουν πεθάνει προ πολλού οι ιππότες ,αν ήταν στ’αλήθεια
Δώσε τη μάχη μόνη σου και μην ταχειά λυγίσεις
Γιατί το μόνο σίγουρο θεριά θα συναντήσεις
Σίγουρα θα πονέσεις και θα αποθαρρυνθείς
Και θα θελήσεις κάπου στήριγμα να βρεις
Μα μη προφτάσεις βιαστηκά να αρπάξεις δεκανίκια
Και απ’τον εαυτό σου πάρε δύναμη και νίκα
Νίκα όσα εμπόδια στο δρόμο σου θα βρεις
Γιατί αμα δεν νικήσεις απ’αυτά θα νικηθείς
Κι αμά σου φαίνεται σκληρή αυτή η θεωρία
Πάντα έτσι οι μάχες ήτανε σ’όλη την Ιστορία.
Κι όταν θα φτάσεις πια στο τέλος κουρασμένη
Και κάτσεις να μετρήσεις τι σου απομένει
Δε θα ναι πλούτη σίγουρα ούτε περιουσίες
Μα θα ναι ανεκτίμητες του δρόμου εμπειρίες.
