Στέρεψαν τα λόγια μου
Οι σκέψεις μου σωθήκαν
Ό,τι απέμεινε, σημαδια,
Τα λιμάνια της ζωής μου
Άφησα πισω μου τις μνήμες
Μαχαίρια δίκοπα που την ψυχή ματώνουν
Ξέχασα το παιδικο μου γέλιο
Που χρωμάτιζαν τα τρυφερά μου δάκρυα
Σε άδειους τοίχους σε μια ξένη γη
Ζωγραφίζω είδωλο καινούριο
Απ αύριο στον καθρέφτη μου θα στέκει
Είναι όμορφο, θλιμμένο σκοτεινό…
Γέρικο μωρό το είδωλο μου
Μ άλλες Νεφέλες ξαγρυπνά
Κι αργοπεθαίνει στη ματιά σου
Που πίσω απ τον καθρέφτη
Δειλά κρυφοκοιτάζει
Είμαι πάροικος σε τόπο αλλότριο
Μόνος χωρίς της μάνας
Το θλιμμένο νανούρισμα
Έλα στο χώμα από πάνω μου ν αγγίξεις
Στα μονοπάτια του Διονύσου
Ψάξε βρες με
Ξέπλυνε με μύρο τις πληγές μου
Με τα μαλλιά σου σκούπισε τες
Και κλείσε τις για πάντα με το φιλί της λησμονιάς…
