Αγαπητοι μου φιλοι.. Εκατσα χθες και εγραψα κατι στιχους μελοποιοντας στα Ελληνικα ενα τραγουδι απο Bare Naket Ladis : Pich me
Το Τραγουδι μπορειτε να το κατεβασετε απο εδω:
http://www.filipidis.de/BIASTIS.mp3Ο στιχος μιλαει για ενα Θεμα που δυστυχως ειναι TABU στις περισσοτερες Χωρες και κυριως στην Ελλαδα..Ειναι η σεξουαλικη κακοποιηση απο "Μελη" τη οικογενειας στα μικροτερα Κοριτσια η ακομα και αγορια..
Η ιστορια ειναι αληθινη και αναφερεται σε ενα κοριτσι που χωρις την θεληση της, ικανοποιουσε τις αρρωστες σεξουαλικες ορεξεις του ΒΙΑΣΤΗ Πατερα της για αρκετα Χρονια.. Το κοριτσι τελικα δεν αντεξε και αυτοκτονησε στο Κεντρο της Αθηνας..
Παρακαλω εξεταστε το Τραγουδι σαν ΘΕΜΑ και οχι απο Τεχνικης και καλαισθητικης αποψης.. Το ξερω οτι εχει ατελειες και θα μπορουσε να ηταν πολυ καλυτερο.. Αλλα αυτες ειναι οι δυνατοτητες μου και οτι μπορω κανω.. Τις επομενες ημερες θα το διορθωσω και αναλογα με τις καλοπροαιρετες Κριτικες σας θα προσπαθησω να το κανω καλυτερο..Σας ευχαριστω πολυ εκ των Προταιρων.. Με Εκτιμηση.. Χρηστος..
Ο ΒΙΑΣΤΗΣ
Μέσα στον Δρόμο τριγυρνάω ενώ βρέχει..
Ειναι Χειμώνας , παγωνιά..
Μια κρύα νύχτα μες στο κέντρο της Αθήνας..
Δεν έχει κόσμο ούτε παιδιά...
)(
Στο πεζοδρόμιο ξαπλωμένη μια κοπέλα..
Δεν έχει ανάσα ούτε μιλιά..
Τα χέρια ειναι βουτηγμένα μες στο Αίμα...
Κρύο το Σωμα.. μουσκεμένα.. μουσκεμένα.. τα μαλλιά..
)(
Ειναι Αυτή που από εννιά μέχρι δεκάξι
Ζούσε μια μαύρη.. μια μαύρη Κόλαση..
Ειναι αυτή που από ένια μέχρι δεκάξι
Είχε Πατέρα.. Πατέρα.. ΒΙΑΣΤΗ.....
)(
Αυτή η ψυχή που τώρα σιγο.. σιγοφεύγει..
Κρύβει χιλιάδες μυστικά...
Νύχτες Ντροπής καθώς ο Τρόμος κυριεύει..
Κρίμα που ήρθα τόσο αργά..
)(
Μέσα στο Σώμα της κρυμμένα τα Σημάδια..
Και μια ψυχή από χαρτί...
Εκεί ζωγράφιζε τα ψεύτικα του χάδια..
Και την Σκιά του... την Σκιά του.. την Σκιά του ο ΒΙΑΣΤΗΣ...
)(
Ειναι Αυτή που από εννιά μέχρι δεκάξι
Ζούσε μια μαύρη.. μια μαύρη Κόλαση..
Ειναι αυτή που από ένια μέχρι δεκάξι
Είχε Πατέρα.. Πατέρα.. ΒΙΑΣΤΗ.....
Ειναι Αυτή που από εννιά μέχρι δεκάξι
Ζούσε μια μαύρη.. μια μαύρη Κόλαση..
Ειναι αυτή που από εννιά μέχρι δεκάξι
Είχε Πατέρα.. Πατέρα.. ΒΙΑΣΤΗ.....
)(
Μέσα στον Δρόμο τριγυρνάω ενώ βρέχει..
Ειναι Χειμώνας , παγωνιά..
Μια κρύα νύχτα μες στο κέντρο της Αθήνας..
Δεν έχει κόσμο ούτε παιδιά...
)(
Στο πεζοδρόμιο ξαπλωμένη μια κοπέλα..
Δεν έχει ανάσα ούτε μιλιά..
Τα χέρια ειναι βουτηγμένα μες στο Αίμα...
Κρύο το Σώμα.....
)(
Ειναι Αυτή που από εννιά μέχρι δεκάξι
Ζούσε μια μαύρη.. μια μαύρη Κόλαση..
Ειναι αυτή που από ένια μέχρι δεκάξι
Είχε Πατέρα.. Πατέρα.. ΒΙΑΣΤΗ.....
Ειναι Αυτή που από εννιά μέχρι δεκάξι
Ζούσε μια μαύρη.. μια μαύρη Κόλαση..
Ειναι αυτή που από εννιά μέχρι δεκάξι!!!!!