Να υπενθυμισω blue_jazz οτι η αρμονια ειναι μια υποκειμενικη "συνδεση" συγχορδιων. Οι κανονες σκοπο εχουν να σου δωσουν μια βαση, και σιγουρα δεν ειναι εφαρμοσιμοι οταν εσυ θα ξεκινησεις "συνθεση"! Απλα, σου δινουν τις βασεις, ωστε να κατανοησεις την αντιστιξη και τη φουγκα ( παρολο που και οι 2, ειναι "παππουδες" σε σχεση με την αρμονια του κλασσικισμου ), να μπορεσεις να αντιληφθεις ποσο ευκολα μπορεις να αναλυσεις ενα μουσικο κλασσικο εργο και τον τροπο με τον οποιον μπορεις να κανεις ενα κομματι πιο πλουσιο. Με σιγουρια μπορω να σου πω πως δεν υπαρχουν "καλοι" και "κακοι" κανονες, αλλα μονο καλοι και κακοι συγγραφεις-καθηγητες. Γιατι αν θεωρεις εσυ τον Αμαραντιδη δυσκολο, τοτε πιασε Διαμαντη, να δεις πως "συμπεριφερεται" ο συγκεκριμενος καθηγητης με την αρμονια. Ομως και παλι, σιγουρα η αρμονια ειναι ενα μερος των σπουδων, που πρεπει να εχεις μια βοηθεια, εκτος αν εισαι τοσο επιμελης, που να μελετας το καθε παραδειγμα και να κανεις την καθε ασκηση.
Ομως πιστευω οτι ο φιλος μας, μιλαγε γενικα για θεωρια ( που διαβαζεται σαν γλυκο απο τον Αμαραντιδη ) και οχι για αρμονια. Δεν ειναι αναγκη να τον μπερδευουμε με ανωτερα ειδη θεωρητικων. Πιστευω οτι για καποιον που ασχολειται ερασιτεχνικα, ειναι οτι πρεπει η απλη γνωση της Θεωριας ( κλιμακες κυριως και τριφωνες συγχορδιες πανω σε κλιμακες ).