"…οι ανασφάλειές μου δεν μου αφήνουν ξεκάθαρο το τοπίο να γεύομαι…"
Τι θα έλεγες να άφηνες κατά μέρος τις "ανασφάλειές" σου
και να μην τις χρησιμοποιούσες ως δικαιολογία για το ότι δε μπορείς να αφεθείς και να ερωτευτείς ?
Δεν έχει δράκους εκεί έξω , κι αν κάποιους βρεις , αντιμετώπισέ τους .
Κι αν σε πληγώσουν φρόντισε να τους έχεις πληγώσει κι εσύ .
Δεν είναι μάχη για όλα τα πρόσωπα ο έρωτας κοπελλιά μου .
Για κάποια πρόσωπα , ναι , είναι .
Μα όχι για όλα τα πρόσωπα .
Από το κείμενό σου καταλαβαίνω ότι είσαι κάτω τών 20 ετών .
Πολύ όμορφο δεν είναι αυτό ?
Καταλαβαίνω επίσης ότι κάτι καίει τη νεανική ψυχούλα σου .
Άφησε το να καεί και να σβύσει μέσα στη φωτιά του .
Είσαι πάρα πολύ νέα για να χειριστείς τη φωτιά ,
και από ότι διάβασα δεν σού ταιριάζει η φωτιά .
Άσε τον Άνεμο να σε φυσήξει .
Πολλά έχει κι αυτός να σού μάθει .
Άκου τον .