"...Φίλε λιοντάρι, εδώ να το κουβεντιάσουμε, μάλιστα!..."
Ναι , αν και το "εδώ" έγινε "αλλού"
μιας και το θέμα συνενώθηκε με κάποιο άλλο παρόμοιο .
Έφταιξα κι εγώ σε αυτό , δεν είμαστε δα και παιδάκια .

Τι σημασία έχει η συγγνώμη; Έχει αξία όταν είναι ειλικρινής.
Δεν είναι μονάχα η ειλικρίνεια το όλο θέμα , Έκτορα .
Είνα κυρίως και πάνω από όλα η επίγνωση
τού γιατί οφείλεις να ζητήσεις συγγνώμη.
Η επίγνωση τού εαυτού σου και τού τι έκανες .
Κι ύστερα έρχεται η επίγνωση ότι δεν ήθελες να το κάνεις ,
αφού για να ζητάς συγγνώμη αυτό θα πει ότι το απορρίπτεις .
Κι ύστερα έρχονται πολλά άλλα καθώς αναζητάς τους λόγους
που σε έσπρωξαν να το κάνεις .
Πάντοτε υπάρχουν κάποιοι λόγοι , αναίτια δεν έρχεται κάτι.
Και βέβαια εδώ δε μιλάμε για ευγένειες , δεν είναι εκεί το κύριο θέμα.
Εξάλλου πολύ σωστά το ξεχώρισες κι εσύ γράφοντας :
"... Η συγγνώμη όταν πατάμε κάποιον στο λεωφορείο λέγεται απο ευγένεια.
Η συγγνώμη όταν έχουμε κάνει πράξη που έχει δυσαρεστήσει ή προσβάλλει
ή πονέσει έναν άλλον άνθρωπο δεν λέγεται απο ευγένεια,
εκεί πρέπει να υπάρχει συνείδηση της πράξης μας και μεταμέλεια..."
"...Ένας άνθρωπος που συχνά βρίσκεται στη θέση να ζητάει συγγνώμη θα μου προκαλούσε σκέψη...
Ένας άνθρωπος που δεν ζητάει ποτέ συγγνώμη θα με έκανε πάλι να σκεφτώ...
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε μένα φίλε Έκτορα .
Λίγο-πολύ και με άλλα λόγια αυτό ήδη το έγραψα.
"...Υπάρχουν δυο είδών συγγνώμης.
Η λεκτική και η πρακτική.
Είμαι οπαδός της δεύτερης χωρίς να απαξιώνω φυσικά την πρώτη .
<πάντα ως επικουρική>..."
Ακριβώς το ίδιο και εγώ .
Δεν απαξιώνω ποτέ την πρώτη , εκτιμώ ιδιαίτερα τη δεύτερη .
Φτάνει να τής δίνουμε χώρο να απλωθεί .
Εάν όχι , μπλέκουμε σε καταστάσεις εγωϊσμού ,
όπως πολύ σωστά έγραψε και ο Μήτσος - drakoumel
< ή καλλίτερα ο Δημήτρης , για να θυμόμαστε σωστά τα ονόματα

> .