Τι κι αν ανοίξαμε πανιά
και δεκα μίλια διασχίσαμε θαλάσσης;
Τι κι αν σ αλλες αγκαλιές πλάνες
τα φιλια μας ξοδέψαμε;
Μέσα μας κρυφά φυτοζωεί
μια γλυκιά νοσταλγία
για δυο βράχια στο μακρινό νησί
που δώσανε πνοή στην ύπαρξή μας,
στα γεννοφάσκια μας ζωή.
Το βλέμμα μας το βράδυ θα χαράζει
ρότες ατέρμονες
Σ αυτά θα γυρίζει,
Νόστος, Αναγέννηση.
Απο τα "Θαλασσινά"