Μουσική αφιερωμένη στον Jason Becker

[ChristosK]

'Ηθελα να σας ρωτήσω πως σας φαίνεται ένα κομάτι γραμμένο σε ελεύθερο χρόνο χωρίς συνοδεία, που είχα γράψει το 1992 όταν είχα μάθει για την ασθένεια του Jason Becker (http://www.jasonbecker.com/). Είχα ψυχωπλακωθεί πολύ άγρια όπως θα δείτε. Μπορείτε να το κατεβάσετε από το
 
http://homepage.univie.ac.at/christos.koulovatianos/spirit.mp3
 
Με τα χρόνια το έκανα ΜΡ3 και το έστειλα στους συγγενείς του. Ακόμα ψυχοπλακώνομαι όταν σκέφτομαι πως τέτοια ταλέντα μπορεί να τα σταματήσει μια ανίατη αρρώστια...

[Arg0]

Ενα ειναι σιγουρο... Ταιριαζει απολυτα στην λυπηρη μοιρα του Becker...

Ειναι οντως κριμα πως ενα τετοιο ταλεντο χανεται τοσο προωρα...

Οσο για το κομματι, ειναι οντως σε ελευθερο χρονο και φαινεται... Βεβαια αυτο δεν ειναι κατ' αναγκη κακο, διοτι ποιος ειπε οτι η θλιψη εχει time-signature...

Απλα περιμενα λιγο πιο τεχνικες φρασεις, για καποιον λογο κατι μου εδωσε την εντυπωση οτι θα shred-αρες λιγο προς τιμη του...

Επισης ιδιαιτερα μ' αρεσαν τα dive bombs στο τελος...

Τωρα το να σου πω να συνεχισεις την προσπαθεια ειναι λιγο ανουσιο... Το συγκεκριμενο κομματι επετελεσε τον σκοπο του...

Απλα θα ηθελα να ακουσω και κατι που εγραψες οταν ειχες τα κεφια σου! 

[ChristosK]

Ευχαριστώ για το ότι στέκεσαι στην περίσταση, ο λόγος που το έβαλα επάνω είναι πιο πολύ για να δούμε το κρίμα. Διότι ο Jason Becker πολύ παρεξηγημένα θεωρείται απλά ένας ανώτερος shredder. Το μεγάλο ζήτημα με το Jason είναι το υπόβαθρό του, το οποίο είχε να κάνει πιο πολύ με τα blues. Το παιδί είχε ένα  μοναδικό στυλ και στη σύνθεση και στην ερμηνεία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τον προσέλαβε ο Dave Lee Roth διότι shredders θα μπορούσε να είχε βρει πολλούς, Jason Becker όμως λίγους ή κανένα.
 
Δε θέλω να κάνω post άλλα δικά μου κομμάτια, διότι δεν έχω επαγγελματικές ηχογραφήσεις  (ή εκτελέσεις)
και η σχέση μου με την κιθάρα εδώ και καμιά 12-αριά χρόνια  είναι ότι απλώς τη γρατζουνάω κατά καιρούς, αλλά ακούω ακόμη πολύ τη μουσική άλλων. Δεδομένου ότι υπάρχουν στο forum παιδιά που ασχολούνται σοβαρά και χρειάζονται σχόλια έμπειρων μουσικών, ας αφήσουμε το forum σε αυτούς. Πάντως για κάτι πιο εύθυμο μπορείς να πας στο link που έχω στο προφίλ μου και να δεις τα Out in the Sun και το Highway, αλλά ας κρατήσουμε το thread σε αυτά που μας έχει δώσει ο ανεπανάληπτος Becker και στο τι κάποιοι από εμάς νιώθουν για αυτό που του συνέβη...
 
Ένα  long shot για το signature σου όμως: όταν γράφεις "Α ρε Θοδςρή με τους μαθητάδες σου," μιλάς για τον ανεπανάληπτο το Θοδωρή τον Κυριάζο από την Αθήνα? Διότι ο εν λόγω όντως είχε προεφεύρει το tapping στυλ του Guthrie Govan εδώ και 15 χρόνια και έπαιζε tapping σε πολύ παρόμοιο επίπεδο από τότε....

[Arg0]

Σεβομαι απολυτα την αποφαση σου να μην δημοσιοποιησεις παραπερα καποια αλλη δικια σου συνθεση...

Θα μου επιτρεψεις ομως να ελπιζω για το αντιθετο... 

Οσο για τον Θοδωρη, ναι αναφερεται σε καθηγητη κιθαρας αλλα οχι στον Θοδωρη Κυριάζο... Δυστυχως τα χρονια που μας χωριζουν ειναι πολλα και δεν ειχα την τιμη να τον γνωρισω...

[ChristosK]

Ευχαριστώ για την κατανόηση και ευχαριστώ βαθύτατα για την παρότρυνση. Αν βέβαια πετύχετε το θαύμα με το φόρουμ αυτό που τώρα έχω ανακαλύψει και με πορώσετε να ηχογραφήσω κάτι σοβαρότερα μετά από 12 χρόνια (δε λέω να κάνετε κάτι, και μόνο που βλέπω πόσος λαός είναι πιστός στην κιθάρα έχω αρχίσει να ξαναμελετάω λίγο και αυτό είναι τεράστιο κοπλιμέντο για το site σας - ούτε καν ο Steve Vai που είχα συναντήσει σε ένα μουσικό διαγωνισμό και που με ρώταγε τι θα κάνω στο μέλλον δε με έπεισε να ξαναμελετήσω), θα τα κάνω post για να κρατάμε την παρέα. Έχω απίστευτες υποχρεώσεις, αλλά τόσα χρόνια χωρίς κιθάρα κάτι λείπει....
 
Στο κυρίως θέμα όμως, και η περίπτωση του Becker είναι διδακτική. Θα μου έλεγε σαφώς, ότι αφού μπορώ να κουνάω τα δαχτυλά μου, γιατί να μην παίζω... Και θα είχε δίκιο...
 
Ευχαριστώ και πάλι...

[ChristosK]

Οσο για τον Θοδωρη, ναι αναφερεται σε καθηγητη κιθαρας αλλα οχι στον Θοδωρη Κυριάζο... Δυστυχως τα χρονια που μας χωριζουν ειναι πολλα και δεν ειχα την τιμη να τον γνωρισω...

 Τον Κυριάζο τον έχω χάσει, είχε πάει στην Αγγλία τον ίδιο καιρό που είχα πάει Αμερική αλλά άκουσα ότι έπαιζε κιθάρα στο Λονδίνο. Ο Nuno Bettencourt των Extreme ακόμη τον θυμόταν το 95 όταν είχα πάει backstage στο club τους στη Βοστώνη, διότι στα '80's ο Θοδωρής ήταν σε ένα  συγκρότημα που έπαιζε στο ίδιο  club με τους Extreme και αντάλλασσαν ιδέες στο tapping. Ο Bettencourt είχε πει εξαιρετικά λόγια...
 
Για τέτοια φάση μιλάμε, γι' αυτό τον ανέφερα, ελπίζοντασ ότι θα τον έβρισκα πάλι...

[drakoumel]

Χρήστο το άκουσα.....μου κίνησε τι περιέργεια ο τίτλος φυσικά...και το άκουσα....
Δε θα σχολιάσω αυτό εδώ αλλά άκουσα κάποια κομμάτια απο την σελίδα σου και ήταν τρομερά....
Αυτό...

[D@ve Murray]

Σε γενικες γραμμες μου αρεσε....απλα νομιζω ειχε μερικα λαθακια...που αν τα εξαφανισεις θα ειναι ακομα καλυτερο....Παντως πολυ ομορφος ο λογος που γραφτηκε...

[ChristosK]

Χρήστο το άκουσα.....μου κίνησε τι περιέργεια ο τίτλος φυσικά...και το άκουσα....
Δε θα σχολιάσω αυτό εδώ αλλά άκουσα κάποια κομμάτια απο την σελίδα σου και ήταν τρομερά....
Αυτό...

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και συγγνώμη που έχω αργήσει τόσο να απαντήσω αλλά απουσίαζα στο εξωτερικό (του εξωτερικού...) Η έκφραση μέσω μουσικής είναι μια εμπειρία πολύ σύνθετη. Να σου πω την αλήθεια το κομμάτι για το Becker μου αρέσει περισσότερο διότι δεν προέκυψε από κανένα προηγούμενο σχεδιασμό και μπορώ να πω ότι είναι το μόνο που έχω γράψει χωρίς συμπλέγματα.
 
Βλέπω στο φόρουμ διάφορες επιθέσεις κατά του shredding και σιγά-σιγά αρχίζω και καταλαβαίνω πόσο ενοχλεί το σύμπλεγμα του να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι όσον αφορά τη δεξιοτεχνία. Μπορούμε να δούμε τους shredders ως ανθρώπους που έχουν τέτοιο πάθος με τη μουσική, που θέλουν να μπουν τόσο πολύ μέσα της ώστε να δίνουν καθημερινή μάχη με τη δεξιοτεχνία. Και επειδή η μεγαλοσύνη της μουσικής μπορεί να σε κομπλεξάρει σε ένα στάδιο, βγαίνει μια ματαιοδοξία. Υπάρχει αρκετή ματαιοδοξία και λίγο progressivity στα κομμάτια που άκουσες από πλευράς μου, γι' αυτό το κομμάτι για το Becker με κάνει και νιώθω πολύ πιο άνετα....  (Ένα άλλο που με ηρεμεί με τα ποστς στην ιστοσελίδα μου είναι το κομμάτι του Σωτήρη του Γκόγκου, ενός πολύ μεγάλου κιθαρίστα - κρίμα που το πετσόκοψα, αλλά ίσως το δουλέψω στο μέλλον...)
 
Θα προσπαθήσω με τον καιρό να ηχογραφήσω κάτι πιο ουσιώδες και να το κάνω ποστ σε όλους σας.
 
Και πάλι ευχαριστώ,
 
Χρήστος

[ChristosK]

Σε γενικες γραμμες μου αρεσε....απλα νομιζω ειχε μερικα λαθακια...που αν τα εξαφανισεις θα ειναι ακομα καλυτερο....Παντως πολυ ομορφος ο λογος που γραφτηκε...

Ευχαριστώ πάρα πολύ. Υπάρχει σαφέστατα λίστα λαθών και όσον αφορά και μιουτάρισμα (είχα πρόβλημα με αυτό στα 19 μου - και πάλι τώρα διότι δε μελετάω) και ιδιαίτερα όσον αφορά το πως θα μπορούσε να μπει σε χρόνο (σαφέστατα εφικτό, αλλά με κάποιες τροποποιήσεις). Το ελεύθερο του χρόνου είναι παρόμοιο με την ιδέα της μουσικής "της τάβλας" ή αλλιώς "επιτραπέζιας μουσικής" στη δημοτική παράδοση που συνήθως σολάρει το κλαρίνο και συχνότερα το θέμα είναι λυπητερό. Χάρηκα όταν ο Steve Vai έβγαλε το"Rescue Me or Bury Me" ένα χρόνο αργότερα υποστηρίζοντας το στύλ.
 
Ο λόγος που γράφτηκε, είναι πολύ σύνθετο θέμα. Ας πούμε πως όταν κάποιος είναι στο μυαλό σου κάτι σαν υπεράνθρωπος και ακούς ότι παραλύουν τα χέρια του (και ξέρουμε όσοι παίζουμε πως στο στάδιο που μελετάμε πολύ αποκτάμε μια φοβία με το αν τα χέρια μας είναι σε καλή κατάσταση)  νιώθεις συμπάθεια, μετά τον πανικό. Θέλω όμως να τονίσω πως ο Becker δεν ήταν ο άνθρωπος που προσπαθούσε να αποδείξει κάτι. Όταν ακούω τη μουσική του, καταλαβαίνω πως η κατάσταση μέσα στο κεφάλι του ήταν μανιώδης όσον αφορά τη σύνθεση και τις ιδέες που ήθελε να βγάλει προς τα έξω. Αυτό διότι το shredding εξυπηρετούσε τη μουσική του. Ήταν ο τρόπος που σκεφτότανε. Το δράμα του να παραλύσουν τα χέρια ενός δεξιοτέχνη ερμηνευτή έιναι ένα πράγμα. Το δράμα του να συμβεί αυτό σε έναν άνθρωπο με ταλέντο που τον πνίγει η έμπνευση και με υπομανιακές συνήθειες στη σκέψη και που είχε βρει τελικά την πειθαρχία και ένα, μόνο ένα τρόπο να εκφράζεται, τα χέρια του πάνω στην κιθάρα, είναι πολλαπλό.
 
 Είμαστε όλοι φτωχότεροι χωρίς το becker, διότι στα 34 του θα είχαμε το ώριμο ταλέντο, θα μας μάγευε. Αλλά έχει βρει τη δύναμη να γραφει ακόμα, ο άνθρωπος αυτός είναι ήρωας και μάθημα αισιοδοξίας στη ζωή.

Και πάλι ευχαριστώ πάρα πολύ για την ακρόαση και το ενδιαφέρον.
 
Χρήστος

[verdict94]

Αμαρτία ρε φίλε που την πάτησε έτσι το παλικάρι.
Το κομμάτι το ηχογράφησες τότε ή πρόσφατα?
Με άρτια εκτέλεση πιστεύω ότι θα ήταν καλό. Sorry αλλά έχεις κάνει τις τζούφιες σου και κάτι φαλτσάκια.
Οι ιδέες δεν παύουν να είναι καλές όμως. Ξαναπαίξ'το καλύτερα διότι είμαι σίγουρος ότι αξίζει να προσπαθήσεις και να του το στείλεις.
Πάρε τη βιντεοκασσέτα the legendary guitar of Jason Becker και θα πάθεις πλάκα. Τον δείχνει και όπως είναι τώρα. Πήγα να βάλω τα κλάμματα.
Καλή μελέτη φίλε μου.

[ChristosK]

Αμαρτία ρε φίλε που την πάτησε έτσι το παλικάρι.
Το κομμάτι το ηχογράφησες τότε ή πρόσφατα?
Με άρτια εκτέλεση πιστεύω ότι θα ήταν καλό. Sorry αλλά έχεις κάνει τις τζούφιες σου και κάτι φαλτσάκια.
Οι ιδέες δεν παύουν να είναι καλές όμως. Ξαναπαίξ'το καλύτερα διότι είμαι σίγουρος ότι αξίζει να προσπαθήσεις και να του το στείλεις.
Πάρε τη βιντεοκασσέτα the legendary guitar of Jason Becker και θα πάθεις πλάκα. Τον δείχνει και όπως είναι τώρα. Πήγα να βάλω τα κλάμματα.
Καλή μελέτη φίλε μου.

Το '92 το ηχογράφησα, μάλιστα το delay το είχα δανειστεί από κάποιο γνωστό. Πετσοκομμένο είναι, έχεις απόλυτο δίκιο, και σ' ευχαριστώ για την ακρόαση και τα καλά λόγια. Αλλά του το έστειλα και μου απάντησε μετά από καμιά εβδομάδα μια συγγενής του λέγοντας πως ευχαριστεί εκ μέρους του Jason.
 
Έχω σκεφτεί να το στρώσω, αλλά, όπως λες κι εσύ, με είχε πιάσει τέτοια στενοχώρια για αυτό που έπαθε τις πρώτες μέρες που το είχα μάθει, που τα είχα δει όλα και δεν ξέρω αν θα το ξαναερμήνευα έτσι. Έχω δει το "legendary guitar", έχω τα πάντα από Becker, επίσης και για λόγους οικονομικής ενίσχυσης. Το πασιφανές στο video, αλλά και στις ηχογραφήσεις του, και σε "never heard" κομμάτια (ακόμη και με τους Cacophony), είναι ότι ο Becker σκέφτεται σε αυτό το το φορμάτ. Εννοώ πως είναι από φυσικού του το shredding, δεν έκανε τίποτα για εντυπωσιασμό, όταν το αυτί σου γίνει ένα με τα κομμάτια που έγραφε και έπαιζε, μπορείς να δεις την ελευθερία που είχε και εξέπνεε η μουσική αυτή. Ήταν πλήρως ακομπλεξάριστο παίξιμο, παρόλο που οι ταχύτητα και τα ριφς του παρεξηγούνται αμέσως αν ακούσεις τη μουσική του τεμπέλικα. Θεωρώ αυτά που πρόσφερε σα νέο genre μουσικής, απαραίτητο να σου πιει την αδρεναλίνη που έχεις σε διάφορες φάσεις της ημέρας, να σε βάλει σε τάξη και να σε απαλλάξει από την ενέργεια που σε πνίγει. Για το συγκεκριμένο μουσικό που έπαιζε και αυτό το ρόλο (μαζί με το γεγονός ότι έχει μια σπάνια παιδεία σε blues), στενοχωριέμαι πολύ περισσότερο, διότι θέλει σαν τρελός να απελευθερωθεί και να παίξει, και είναι αναγκασμένος να τα ζει και να τα νιώθεί όλα σε μία καρέκλα.... Τι άλλο να πω...

[liona]

poly kalo!!!

[ChristosK]

poly kalo!!!

Ευχαριστώ πάρα πολύ.
 
Χρήστος

[verdict94]

Φίλε μου καταλαβαίνω τι θες να πείς. Νομίζω ότι αν δεις μια φορά ακόμη τη βιντεοκασσέτα του θα ξαναέρθεις στο ίδιο mood. Άσε τους κομπλεξικούς να κράζουν το shreding. Και η ακρόαση μουσικής είναι θέμα παιδείας. Όλοι αυτοί πήγαν τη ροκ κιθάρα 10 βήματα παραπέρα και ήρθαν μετά τα κομπλεξικά τσουτσέκια για να μας παίξουν τις κουλαμάρες τους και να κάνουν καριέρα. Θα τους δίνω εγώ λεφτά για να τους ακούω ενώ αυτοί δεν δουλεύουν για τη μουσική τους. μην τρελαθούμε κιόλας.
Ο Becker πάντως είναι όντως απίστευτος συνθέτης. έχω το βίντεο και το rasbury jams. Έχω και αντεγραμμένο το Perpetual burn γιατί δεν το βρίσκω. Μόλις το βρώ το κτύπησα. Θέλω και το perspective. Και το πρώτο cacophony έσπερνε. Και ο Friedman μου αρέσει αν και πιστεύω ότι μοιάζαν αρκετά οι δυο τους. Σίγουρος είμαι μόλις ο Ιάσων πιάσει το τρέμολο.
Τσέκαρε και τον Ritchie Kotzen!!!!!!
Καλή μελέτη σε όλους μας

[ChristosK]

Φίλε μου καταλαβαίνω τι θες να πείς. Νομίζω ότι αν δεις μια φορά ακόμη τη βιντεοκασσέτα του θα ξαναέρθεις στο ίδιο mood. Άσε τους κομπλεξικούς να κράζουν το shreding. Και η ακρόαση μουσικής είναι θέμα παιδείας. Όλοι αυτοί πήγαν τη ροκ κιθάρα 10 βήματα παραπέρα και ήρθαν μετά τα κομπλεξικά τσουτσέκια για να μας παίξουν τις κουλαμάρες τους και να κάνουν καριέρα. Θα τους δίνω εγώ λεφτά για να τους ακούω ενώ αυτοί δεν δουλεύουν για τη μουσική τους. μην τρελαθούμε κιόλας.
Ο Becker πάντως είναι όντως απίστευτος συνθέτης. έχω το βίντεο και το rasbury jams. Έχω και αντεγραμμένο το Perpetual burn γιατί δεν το βρίσκω. Μόλις το βρώ το κτύπησα. Θέλω και το perspective. Και το πρώτο cacophony έσπερνε. Και ο Friedman μου αρέσει αν και πιστεύω ότι μοιάζαν αρκετά οι δυο τους. Σίγουρος είμαι μόλις ο Ιάσων πιάσει το τρέμολο.
Τσέκαρε και τον Ritchie Kotzen!!!!!!
Καλή μελέτη σε όλους μας

Σαφέστατα έχεις δίκιο, ο Becker παίζοντας τη μουσική που έπαιξε με τους Cacophony άφησε κάτι μοναδικό και ίσως ανεπανάληπτο. Και δε μπορεί να πει κανείς, ο Friedman τον επηρέασε το Becker, αλλά και το αντίστροφο σαφέστατα (αρκεί να δει κανείς την πορεία του Friedman μετά την ασθένεια του Becker, πως οι φράσεις του έγιναν πιο φτωχές σε arpeggios και κλίμακες). Ο Becker ήξερε πως να εκφράζεται με τις κλίμακες,
καταλάβαινε κλασική μουσική, καταλάβαινε και ένιωθε blues, καταλάβαινε τη δύναμη της κιθάρας στο vibrato (εδώ πιστεύω έπαιξε τεράστιο ρόλο ο Friedman) και ήξερε πως να συνθέσει. Πάνω απ' όλα είχε απίστευτη ενέργεια και δεν εξέπνεε ματαιοδοξία από τις συνθέσεις του.
 
Ο Ritchie Kotzen σαφέστατα άλλαξε πορεία και πήγε προς το fusion, είχε μεγάλη εξέλιξη σα μουσικός και άφησε επίσης μεγάλες συνθέσεις και ιδέες για σόλο κιθάρας. 'Εχω δυσκολευτεί να τον παρακολουθήσω μετά το 1999, ίσως διότι η μουσική που γράφει ο Kotzen σε αυτή τη φάση της ζωής του είναι κάπως πιο "μινιμαλιστική" σε πολλά σημεία και δε μου αρέσει  καθόλου αυτή η προσέγγιση σε fusion στο αυτί. Αλλά πάντα είναι μεγάλο σημείο αναφοράς για μένα, δεδομένου και του ότι με έχει επηρεάσει και πολύ τεχνικά, διότι είμαι 80% hammer-on / pull-offεπίσης... Απλά ο Becker μου τρελαίνει το κεφάλι όποτε τον ακούω, είναι σα να με βάζει σε roller coaster και να με πηγαίνει με χίλια ασταμάτητα, δεν ξέρω αν μπορούν πολλοί συνθέτες/ερμηνευτές να το κάνουν αυτό, τα περι shredding που λέγονται είναι μάλλον από το γεγονός ότι θέλει μεγάλη συγκέντρωση για να συγχρονιστείς σαν ακροατής με το πλήθος των ιδεών που έχει η μουσική του σε αυτή την ταχύτητα σε αρκετά κομμάτια του (ειδικά στο Perpetual Burn).

[verdict94]

Έτσι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Θα διαφωνήσω όμως σε αυτά που είπες για τον Friedman. Στους Megadeth καθώς και στο scenes μου φαίνεται τουλάχιστον άψογος.
Εκτός από παικταράς ο Kotzen έχει και φωνάρα. Άκου το fever dream.
Τα λέμε φίλε μου.
BECKER RULES

[ChristosK]

Έτσι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Θα διαφωνήσω όμως σε αυτά που είπες για τον Friedman. Στους Megadeth καθώς και στο scenes μου φαίνεται τουλάχιστον άψογος.
Εκτός από παικταράς ο Kotzen έχει και φωνάρα. Άκου το fever dream.
Τα λέμε φίλε μου.
BECKER RULES

Μη με στενοχωρείς, σε καμία περίπτωση δε θα έλεγα κακό λόγο για το Marty Friedman. Αυτός είναι εν ενεργεία και στο μυαλό μου είνα πάντα κάτι διαφορετικό από κάθε άλλο κιθαρίστα. Στις φράσεις του δεν περιμένεις ποτέ τη συνέχεια, ενώ οι περισσότεροι κιθαρίστες ακολουθούν θεωρία και συγκεκριμένη αρμονία, ο Friedman θα πετάξει χρωματικές που δεν τις βλέπεις με τίποτα να'ρχονται... Έχω προσπαθήσει να βρω με ποιο τρόπο σκέφτεται αλλά αδυνατώ να τον καταλάβω... Οι δε δηλώσεις του ότι δεν ξέρει καθόλου θεωρία, κλίμακες, αρπέτζιος κλπ. με έχουν κουφάνει... Για παίξιμο δε συζητάμε, και για το vibrato του πρέπει να ξεκινήσουμε νέο thread... Απλά έλεγα ότι (ίσως) μετά το καθημερινό πάρε-δώσε με το Becker έγινε λιγότερο "φλύαρος" σε νότες, αλλά ξέρεις, ποτέ δεν επρόκειτο για φλυαρία, και ο Becker και ο Friedman απλά γράφανε και γράφουνε αριστουργήματα...

'Εχεις δίκιο πάντως, το "πιο φτωχές σε κλίμακες και αρπέτζιο" που γράφω παραπάνω για το Friedman είναι λάθος έκφραση... Πάντως ο Friedman εξελίχθηκε στο στυλ και ακόμη και στους Megadeth (τους οποίους ανέβασε ακόμη περισσότερο) ήταν πιο δυναμικός με vibrato και θέματα με πεντατονικές, παρά με εξωφρενικές ταχύτητες σε όλο το σόλο και killing sequences από νότες... Η μουσική του είναι πάντα πλήρης, διότι γράφει για να εξυπηρετήσει το συναίσθημα και να προκαλέσει τον ακροατή να ακούσει αυτά που έχει να του πει... Το αν αυτό γίνεται με περισσότερες  ή λιγότερες νότες είναι πάντα δική του υπόθεση και ποτέ δε με χάλασε που "άλλαξε" το στυλ του (η ίδια ιδιοφυϊα στη σύνθεση και το παίξιμο είναι πάντα). Άλλωστε στο Music for Speeding έχει και πάλι απ'όλα τα καλά...
 
Όσο για τον Kotzen έχεις απόλυτο δίκιο, είναι πολύ αξιοσημείωτη η φωνή του και το Fever Dream είναι από τα πολύ αγαπημένα μου άλμπουμ από όλους τους κιθαρίστες. Επίσης μου αρέσουν πολύ και οι δουλειές του στο "Tilt", αλλά ειδικά στο "Project" με το Greg Howe. Γενικά με τους Jason Becker, Marty Friedman, Ritchie Kotzen, Greg Howe και Prashant Aswani έχω κτηνώδες κόλλημα, δηλαδή σπάνια περνάει μέρα που να μην ακούσω έναν από τους 5. Πάντως το Perpetual Burn του Becker και το Dragon's Kiss του Friedman τα έχω λιώσει από τις φορές που τα έχω ακούσει, όσα άλλα ακούσματα κι αν έχω προσθέσει και από τους ίδιους, αλλά και από διάφορους άλλους παλιούς και καινούριους...

O Becker πάντως στα λίγα χρόνια καριέρας που είχε μας άδειασε μία και καλή...

[verdict94]

BECKER f**k**g RUUUUULLLLLLLEEEEEESSSSS!

Τι να πεί κανείς:
BECKER, SKOLNICK, GEORGE LYNCH, GILBERT, KOTZEN, FRIEDMAN, JOSH CHRISTIAN (TOXIK)
Άπαικτοι.
Σε κόβω φίλε απίστευτα αναλυτικό. Την ψάχνεις με πάθος. ΣΩΣΤΟΣ!!!

[ChristosK]

BECKER f**k**g RUUUUULLLLLLLEEEEEESSSSS!

Τι να πεί κανείς:
BECKER, SKOLNICK, GEORGE LYNCH, GILBERT, KOTZEN, FRIEDMAN, JOSH CHRISTIAN (TOXIK)
Άπαικτοι.
Σε κόβω φίλε απίστευτα αναλυτικό. Την ψάχνεις με πάθος. ΣΩΣΤΟΣ!!!

Όντως μιλάς για πάνθεο.
 
Kαι Greg Howe και Michael Lee Firkins (μοναδική περίπτωση σε οριζόντιο παίξιμο κλιμάκων με sliding πάνω στην ταστιέρα σε extra high jumbo τάστα μάλιστα, τα οποία του βάζουν τις sliding νότες μέσα στη μουσική φράση). Εντάξει, ο Greg Howe το γύρισε στο fusion (που δε με χαλάει καθόλου -τι δισκάρα το Introspection(!!!)- αλλά και γιατί να μη δούμε fusion φρασεολογία και σε thrash;;; Aν μάλιστα προσέξει κανείς τι κάνει ο Petrucci στο σόλο του "Never Enough" από το "Octavarium", o δρόμος μάλλον ανοιχτός είναι...). Άκουσες όμως ότι ο Skolnick γράφτηκε σε guitar institute για να μάθει fusion;;; Το παιδί φαίνεται ότι έχει μεράκι και πάθος να τα ζήσει όλα στην κιθάρα. Πραγματικά θέλω να τον δω να έχει την αναγνώριση που του αξίζει μια μέρα. Είναι ο μόνος κιθαρίστας που -κατά τη γνώμη μου- έχει πλησιάσει τόσο το ακριβές παίξιμο του Vinnie Moore. Τρομερές δυνατότητες ο Skolnick...
 
Ευχαριστώ για τα εύσημα, αλλά πως να μη στήσεις αυτί όταν αξίζει να  ακούς τέτοιους κιθαρίστες; Δεν είναι ότι με σοκάρουν τα τεχνικά τους προσόντα, τέτοια έχουν πολλοί, οι μουσικές τους αρετές είναι απίστευτες. Και ειδικά όταν δούμε ότι δε βγήκαν από σαλόνια και ωδεία, αλλά παίζουν κυριολεκτικά στο δρόμο "περιθωριακά" και δακτυλοδεικτούμενα είδη μουσικής και φτάνουν σε τέτοια επίπεδα δημιουργίας και έκφρασης. Πρόκειται για ανθρώπους που βλέπουν πράγματα από φυσικού τους πάνω στην ταστιέρα, με καταπληκτικό μουσικό αυτί, και η αντίδρασή τους σε μια αρχική έμπνευση είναι άμεση, εξεζητημένη και βγαίνει προς τα έξω με τρελή ενέργεια. Χαρισματικοί κιθαρίστες, και φυσικά ο πιτσιρικάς, η ιδιοφυϊα, το παιδί με την κτηνώδη φαντασία και το συναίσθημα, ο αθάνατος Becker....

[Kostas Ladopoulos]

Οσο αφορα τον Skolnick αρκει να τσεκαρεις τη δουλεια του με τους Attention Deficit (Tim Alexander,Michael Manring και Alex Skolnick) αλλα ακομη περισσοτερο τα 2 album που εβγαλε με τη Magna Carta τα οποια ειναι jazz-rock fusion και ειναι καταπληκτικες arrangements γνωστων rock κομματιων. Ειναι απο τους αγαπημενους μου instrumental δισκους (αναμεσα σε παααρα πολους!!)

check it out!

[Arg0]

Θα συμφωνησω απολυτα με τον Subnormal...

To Transformation του Skolnick ειναι εκπληκτικος δισκος...

Ειδικα το "Don't Talk To Strangers"...

Το 2ο του αλμπουμ δεν το βρισκω, γμτ...


YΓ) Aποφασισα... Το "Don't Talk To Strangers" θα το βαλω οπωσδηποτε την Τεταρτη

[ChristosK]

subnormal και Arg0, σας ευχαριστώ και τους δύο πάρα πολύ. Με πιάνετε αδιάβαστο, αλλά είναι πάρα πολύ ευχάριστο αυτό και με ενδιαφέρει τρομερά. Ο Skolnick είναι κιθαρίστας από τον οποίο έχουμε να μάθουμε όλοι, τουλάχιστον τεχνικά (με βάση τα παλιά μου ακούσματα), αλλά αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο για το μουσικό Skolnick. Θα κάνω γύρα από βδομάδας σε ενημερωμένα μαγαζιά της Βιέννης να δω τι θα βρω. Ό,τι σχετικό ποστ είναιβεβαίως ευπρόσδεκτο.