Μπράβο... μπράβο...μπράβο!!!!
Σύνθεση: σπας το κλισέ των ερωταποκρίσεων, πέφτει ερώτηση, και "επερώτηση" και εν αναμονή άλλη ερώτηση, μέχρι που ρίχνεις μια "παιχνιδιάρα" ανταπόκριση που μοιάζει πάλι με ερώτηση, και ξανά ερώτηση... Blues, αλλά η καινοτομία της jazz βασίζεται επίσης σε αυτό (η jazz πρωτοκαθιερώθηκε σε σαλονάκια αναμονής μπουρδέλων και το παράδοξο του ότι σε πάει απρόβλεπτα όπου νάναι εξυπηρετεί την επιθυμία και το άφημα στα συναισθήματα). Είναι σαφές ότι αυτό δεν ήταν προσχεδιασμένο, το έγραψες αυθόρμητα. Αυτό έχει τη δική του αξία (δηλαδή και το ότι φαίνεται ο αυθορμητισμός).
Εκτέλεση: οι "ατέλειες" προσθέτουν (γνώμη μου πάντα). Ξύνουμε την πένα sτη χορδή, πατάμε πιο απαλά σέρνουμε το αριστερό μας (οι δεξιόχειρες) στην ταστιέρα για να έχει θεατρικότητα το παίξιμο. Λαϊκό όργανο είναι η κιθάρα στα χέρια του μπλουζίστα, και αν δεν είχε και λίγο αυθορμητισμό και λίγη "ποδαρίλα" θα παίζαμε πλήκτρα ή θα γράφαμε για συμφωνική ορχήστρα... Εγώ είμαι υπέρ, μην το κάνεις σα midi (ξέρω πως δε σου το είπε κανείς αυτό, αλλά άστο με μικρές κιθαριστικές ατέλειες, ψιλοβαριεστημένο και παθιάρικο), προσθέτει στο σύνολο (γνώμη μου πάντα, και γούστα είναι αυτά...)
Concept και τίτλος: ρομαντικότατο είναι το κομμάτι και συνδυάζεις τον ερωτικό πόθο με την τρυφερότητα και τη συντροφικότητα. Τι τις θες τις πουτ**ες μέσα στον τίτλο??? Προς όλα τα ζευγάρια του κόσμου απευθύνεται...
Είσαι πηγαίος πιστεύω.
