Συνηθισμένο πρωινό.. Κι είμαι πάλι μόνη..
Το μυαλό μου αδειανό.. Κι η μοναξιά με θυμώνει..
Η ζωή μου μια ρουτίνα που προσπαθώ να αγνοώ..
Με κυρίαρχη τη θλίψη, κι ένα τεράστιο κενό..
Τοίχοι γύρω μου.. Ο χώρος ένα κλουβί..
Εσύ λείπεις.. Κι ήθελα τόσο να σ'ανταμώσω πάλι εκεί..
Εκεί που ήξερα πάντα πως θα σε βρω..
Όταν ξυπνήσω πάλι μόνη, ένα άδειο πρωινό..
Χάνεσαι τόσο ξαφνικά.. Δε προφτάνω να σε ψάξω..
Θέλω τόσο να σε δω.. Στην αγκαλιά σου να κουρνιάσω..
Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω τη μορφή σου..
Να φωναξω θέλω δυνατά, θα' μαι παντοτινά μαζί σου...