Κατα τη γνωμη μου ποιηση γεννιεταιι οταν κατι σε τρωει και σε βασανιζει και θελεις να το βγαλεις απο μεσα σου.Κατι που βλεπεις καθε μερα και δεν το αντεχεις ,κατι που εζησες ,κατι που σε πληγωσε ,κατι που σε εκανε ευτυχισμενο ,τα παντα...Απλα ο ερωτικος τομεας πιανει ενα μεγαλο μερος της ποιησης γιατι ειναι αυτος που ερχεται σε μεγαλυτερη επαφη με μας.Πιστευω δυδτυχως οτι δεν υπαρχει ευαισθητοποιηση για τα υπολοιπα πραγματα που μας περιβαλλουν.Εχουμε στρεψει το ενδιαφερον της ζωης μας στο εγω μας αδιαφορωντας για το εσυ ,αυτος κτλ.Ισως να μη φταιμε,ισως να μας εκανεν να συμπεριφερομαστε ετσι...