Ονειροπίστολο...
Ξέχασα να νανουριστώ πάλι κι αυτό το βράδυ,
σώθηκαν οι ιστορίες μου, σωθήκαν τα τραγούδια,
κείνα που οι μάνες τραγουδούν στα πρώτα τους λουλούδια,
για να'χουν όνειρο καλό, μακριά απ'το σκοτάδι.
Ποτέ δεν κάνω όνειρα, κι αν κάνω τα σκοτώνω
ξέρω πως όνειρο θα πεί: έρχονται όμορφες μέρες
κι ίσως πετάξουνε μακριά της μοναξιάς μου οι ξέρες
θα πεί κοιμάμαι ανέμελα και σχέδια καταστρώνω.
Και πάνω που αυτό το 'μαθα,κι αγάπησα το μαύρο
νά σου, πετάγεται αυτός, σα να'ρθε απο τ'αστέρια
"κρατάω ονειροπίστολο" μου λέει "ψηλά τα χέρια"
και τρύπα υγρή για να κρυφτώ ψάχνω ξανά για νά βρω.
Μιά τρύπα να'ναι στεγανή να μην τη βλέπει μέρα,
να βάλω ονειροφρουρούς, να μην τους παίρνει ο ύπνος
μη δω το ασχημόπαπο που θα γενεί σα κύκνος
να μείνουν έξω οι έρωτες, να πάνε παραπέρα
να πάψω πιά να καρτερώ κι εγώ την "άσπρη μέρα"
να βγώ μια νύχτα, μοναχή και να πω "καλημέρα"
κι η μοναξιά να αποκριθεί ακεφή "καλησπέρα"...