Πάντα αργοπορημένος ε? (Μη ρωτήσετε που το βήκα το κομμάτι, το χα κατεβασμένο απο τοτε...

απλά εξαφανίζομαι..)
Το πρώτο εξαιρετικό που υπάρχει στο κομμάτι είναι ότι είναι απρόβλεπτο. Δεν περιμένεις τίποτα!
Το δεύτερο είναι ότι έχει απίστευτες στιγμές για το δυο αγαπημένα μου κοινότυπα όργανα...Πιανο και κιθάρα.
Ο Θανασάκης έδωσε για άλλη μια φορά ρέστα (θέλω να τον δω να χώνει κι άλλο...θέλω να δω τι θα γινει όταν θα τα δίνει όλα στο πιάνο..)
Και το παλληκάρι για την ηλεκτιρκή μ'έκανε να θυμηθώ γιατί μου άρεσε αρχικά η ηλεκτρική κιθάρα. Εξω από ποζεριές, υπερβολές, φασαριοζισμούς, εντυπωσιασμούς, tappings in the air, βαβούρα και arpeggioz πανω κατω σε καθε δυνατή κλιμακα με 2653 εφφε..
Παίζει ωραία, παίζει όμορφα, παίζει ό,τι χρειάζεται. Δεν παίζει σα να θέλει να τα βάλει όλα μέσα. μετρημένο το παίξιμο του. Τέτοιοι μουσικοί με κάνουν να ζηλεύω που έμεινα στην κλασική κιθαρίτσα. (ΆΚου τι έφτασα να πω για το όργανο μου...)
Μπράβο παιδιά, φοβερή δουλειά.