Δεν θέλω να εμπλακώ σε μια τέτοια κουβέντα, για μία ακόμη φορά στην ζωή μου... αλλά δεν κρατιέμαι!
Από όσα λέτε, για να αντιστρέψουμε το επιχείρημα, εφ' όσον κάποιος δε χρειάζεται τον (όποιον) θεό, δεν υπάρχει λόγος να τον κατασκευάσει στο μυαλό του (ξέρετε, φορτισμένοι με ρεύμα νευρώνες και συνάψεις), ούτε υπάρχει πιθανότητα να τον βρει κάπου εκεί έξω- δεν είναι αυτός άλλωστε ο ενδεδειγμένος τρόπος προσέγγισης.
Άρα... ιεραρχικά, ο άνθρωπος είναι Κύριος της όποιας έννοιας του θεού, μιας και τον φέρνει στα μέτρα για να καλύψει τις ανάγκες του. Βέβαια, όπως διαμορφώνεται αυτή η σχέση, τείνει να γίνει αυτό-έλεγχος, αυτό-τιμωρία, αυτό-λογοκρισία κτλ.
Δε διαφωνώ με την λειτουργιστική αυτή προσέγγιση...! Δεν δέχομαι όμως πως επειδή ο θεός είναι "χρήσιμος", πρέπει να τον δεχθούμε ως φυσική κατασκευή, και όχι δευτερογενή (τι θα ήταν ο θεός χωρίς τον άνθρωπο να τον ερμηνεύσει; Υπάρχουν, κάπου αλλού, σημάδια του άραγε, αποδεικτικά στοιχειά;).
Ααα, σχετικά με τον διαχωρισμό λογικής και συναισθήματος... μην παίρνετε όρκο πως ισχύει κάτι τέτοιο. Η σύγχρονη ψυχολογία θεωρεί πως το ένα αποτελεί απαραίτητο συστατικό του άλλου. Μάλιστα, ανάλογα με την κατεύθυνση της αιτιότητας, υπάρχουν τα κατά Damasio πρωτογενή και δευτερογενή συναισθήματα.
Που θέλω να καταλήξω; Πως ό,τι τέλος πάντων "νιώθουμε" για τον θεό, το πως "βιώνουμε μέσα μας" το θείο, είναι άμεσα συσχετισμένο με παραμέτρους γνωστικούς και συναισθηματικούς- με τα ίδια συστατικά της προσωπικότητας μας. Δεν έρχεται κάτι από εκεί έξω...
Για αυτό έκαστος ημών κατασκευάζει ή όχι θεούς, πίστη, και τα λοιπά φαντασιακά- κατά την προσωπική μου άποψη. Άλλωστε, ο μόνος σίγουρος τρόπος να βιώσετε κάτι υπερβατικό είναι είτε μια εγκεφαλική βλάβη, είτε υψηλά επίπεδα ντοπαμίνης κτλ. Συγγνώμη, αλλά τα πάντα βρίσκονται μέσα στο κρανίο μας, και είναι ηλεκτρικά φορτία.
Δεν θέλω να γίνομαι υπερβολικά κυνικός, αλλά δε μπορώ να δεχθώ τα ψευδεπιχειρήματα που επικαλούνται κάποιοι για να καλύψουν τις, διάτρητες από χίλιες μεριές, θεωρίες (δόγματα) των θρησκειών.
Αν υπάρχει κάτι... το έχω ξαναπεί, δεν το ξέρει ουδείς μας.