Παππού, ζωή σε κάθε μορφή, αναγνωρίσιμη ή μη από εμάς. Τώρα δεν είμαι και καλός στους ορισμούς, αλλά θα έλεγα κάτι που γεννιέται, έχει μιά τυπικά έστω συνείδηση της ύπαρξής του, αναπαράγεται, ή τουλάχιστον το προσπαθεί και τέλος πεθαίνει. Μάλλον έτσι συν κάποια πράγματα που μου διαφεύγουν , αντιλαμβανόμαστε οι απλοί άνθρωποι τη ζωή...
Germ ο Θεός για τους ανθρώπους που πιστεύουν, είναι τα πάντα. Πατέρας, οδηγός, παρηγοριά στη δύσκολη στιγμή,αγάπη φυσικά, κατανόηση και τέλος ένας σκοπός να ζεις. Αυτά και κάποια άλλα και εκείνοι που δεν πιστεύουν τα αναζητούν και τα βρίσκουν, ή νομίζουν πως τα βρίσκουν δεν έχει σημασία, σε άλλες καταστάσεις ή υποκατάστατα. Μάλιστα σκέφτομαι ότι πολλοί άθεοι κιόλας πέφτουν σε "παγίδες" θεοποίησης κάποιων πραγμάτων, όπως οι ιδεολογίες ή η λογική έτσι όπως εκφράζεται από τις επιστήμες...Καταλαβαίνω τη καλή πρόθεσή σου πίστεψέ με...Θέλεις αυτό που έχει γεμίσει τη ζωή σου να το μοιραστείς με τους άλλους και να τους κάνεις να το ζήσουνε και εκείνοι. Πίστεψέ με όμως είναι μάταιο και επέτρεψε μου να σου πω με όλη την αγάπη μου, κάπως αλλαζονικό...Θεωρώ ας πούμε το τρόπο που ρωτάς τον παππού αν πιστεύει , αν μη τι άλλο άκομψο...Κανείς δεν πρέπει να υποχρεώνει κανέναν στις ημέρες μας πλέον να κάνει τέτοιες δηλώσεις. Χώρια ότι μπορεί να τον φέρνεις και σε δύσκολη θέση, γιατί είναι και το θέμα της "ομολογίας πίστεως".Θα΄θελα λοιπόν να πέσουνε λίγο οι τόνοι και να ξέρεις ότι ο παππούς δεν είναι κακός, απλά είναι μαέστρος στο να "ανάβει" μιά συζήτηση. Με την έννοια του να την κάνει ενδιαφέρουσα...
