των
Χάρη & Πάνου Κατσιμίχααπό το δίσκο
Η Μοναξιά Του Σχοινοβάτη, σε μουσική & ερμηνεία Χάρη και Πάνου
Γυμνή ΣκιάEγώ σε έχω πια ξεχάσει
το αίμα μου όμως ακομα σε θυμάται
χειμώνιασε κι όμως βαθιά μέσα στη γη
ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται
Σα χρώμα που ονειρεύτηκα
και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός
σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά, το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
Ίσως να ήτανε το φως της κάμαρας το κλεφτό
ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους
κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί
ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα ίσως
που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές
του
Διονύση Καψάληαπό το δίσκο
Θυρωρός του Γ.Χριστιανάκη, 2001
Απλά Πράγματα, ερμηνεία Μ.Κανά
Απλά πράγματα. Και τ' άλλα,
τα κρυμμένα, πώς τα λες;
Πως οι ώρες σου μια στάλα
θα κυλήσουν πιο απλές;
Απλά πράγματα. Χτυπάνε
των αλόγων οι οπλές
τα μεσάνυχτα και πάνε,
με παράτες και απειλές,
του πλανόδιου θιάσου
οι σκιές και του πολέμου,
κι όλο με καλεί κοντά σου
μια μπαλάντα του ανέμου.
Σφίξου πάνω μου, κοιμήσου,
κι άσε να 'ρθουν οι αιώνες,
μίλησα με το κορμί σου
και με πήραν οι χειμώνες.
Ωστε πέρασαν τα χρόνια;
Μη ρωτάς μήτε να κλαις
για τ' αλλοτινά τα χιόνια.
Απλά πράγματα, να λες.
Στον Ουρανό..., ερμηνεία Σ.Μάλαμα
Στον ουρανό δεν έζησα ποτέ μου
κι όμως θυμούμαι κι εύχομαι το φώς του,
τις νύχτες όταν δέομαι του αγνώστου
θεού σε μια νύχτα μεσοπολέμου.
Μονάκριβος δεν είμαι, δεν πιστεύω
πως πύκνωσε ο κόσμος για να ζήσω
για μια στιγμή θα στάθηκε πιο πίσω
ο θάνατος και μ' άφησε ν' ανέβω.
Ίσως η μοίρα φρόντισε να μείνω
αντίκλητος της λύπης των αιθέρων,
για να τελώ των σκοτεινών εταίρων
τη μνήμη και τη δόξα τους να κλίνω.
Ποιητης : Διονυσιος Καψαλης
Μελοποιηση : Διαφανα Κρινα
Τιτλος : ΜΕΡΕΣ ΑΡΓΙΑΣ.............
Το κομματι μετα απο πολυ ψαξιμο εχω καταληξει σε πανω απο 4 εκδοχες του τι μπορει να λεει
Αυτό που λένε όλα τα ποιήματα του Δ.Καψάλη, τουλάχιστον της νεο-λυρικής του περιόδου (από το
Δίγαμμα του '88 και μετά): αναφέρεται στον
"ο θάνατος, που δεν με ξέρει,/ο θάνατος, που τον φοβάμαι,/ξεχνιέται λίγο και θυμάμαι" και
"Ζω με το φόβο του θανάτου,/χρόνια στην άκαρπη σκιά του[...]", όπως γράφει και στα
Καρυδότσουφλα του 2003.
του
Γιάννη Κοντούολόκληρος ο δίσκος
Απόπειρα σε μουσική Ν.Καλλίτση & ερμηνεία Α.Μάνου, 1981, γνωστότερο το:
ΧαμήλωσεΧαμήλωσε
από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα
δε διακρίνεται η αλήθεια
χαμήλωσε.
Μη σφίγγεις
τα χρώματα πολύ μη σφίγγεις μες στη χούφτα σου
δε βλέπεις που το κόκκινο
θέλει να δραπετεύσει
Ξεκρέμασε
τις φλόγες απ' τις υψικάμινους
ξεκρέμασε
και τη σκουριά των καραβιών
γύρω απ' το λαιμό σου
Και πήγαινε
και πήγαινε ανάμεσά τους κατάλευκος
με το πουκάμισό σου ανοιγμένο
Χαμήλωσε
από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα
δε διακρίνεται η αλήθεια
Χαμήλωσε.
του
Δημήτρη Λάγιουαπό τον κύκλο
Ερωτική Πρόβα (Στον Θάνατο) σε μουσική Δ.Λάγιου, ερμηνεία Χ.Κατσιμίχα - Σ.Γιαννάτου,1991
Να ΚλαιςΠώς να βγω από ένα κύκλο μαύρο
που ’χει τη ζωή μου χρωματίσει;
Στο βυθό με παίρνει και στη δύση,
δε μ’ αφήνει την τροχιά μου νά ’βρω.
Να κλαις πάνω στη σάρκα μου
και να ρωτάς τα μάτια μου
γιατί τα λάθη είναι πολλά
κι ο πόνος κλαίει σιωπηλά,
να ρωτάς.
Αχ, κι αυτή η νύχτα πώς με σφίγγει,
μπαίνω στο παιχνίδι της με ρίσκο.
Σε καλώ να ’ρθείς, μα δε σε βρίσκω
κι η κραυγή μου σπάει το λαρύγγι.
Πώς να βγω απ’ αυτή την αγωνία;
Μοιάζει να με κυνηγάνε τρένα.
Σκόρπια χρόνια, γυαλιά σπασμένα,
βαφτισμένα στην παρανομία.
