Την διαβασα, αλλα εδω και αρκετο καιρο και δεν το θυμομουν. Συγνωμη!
Κανεις δεν το λεει αυτο, οτι δεν πρεπει να διαβαζεις και να ψαχνεσαι. Κατ'αρχας μπαινει και ενα φιλοσοφικο ερωτημα. Η ζωη δεν ειναι μονο αυτο, και, καλως η κακως, τα φοιτητικα χρονια ειναι η μοναδικη σχεδον περιοδος (πριν τη συνταξη!) που ο ανθρωπος εχει την δυνατοτητα να κανει και αλλα πραγματα, περα του να δουλευει συνεχως. Να μαθει ενα οργανο, να διαβασει βιβλια, να ταξιδεψει, να βελτιωσει τον εαυτο του. Αυτη την ελευθερια απο εδω και περα την ξεχναμε. Βαλτε μαζι: ν+2, 4 φορες στο καθε μαθημα, αλυσιδες μαθηματων, ενδιαμεσες εξεταστικες, 5 βιβλια. Θυμηθειτε τωρα πως ηταν στο λυκειο, τι περασαμε ολοι μας για να μπουμε και θα δειτε το μελλον του φοιτητη στο Πανεπιστημιο. Και αυτο δημιουργει και λογικες τετοιες στους ανθρωπους. Την λογικη του ατομισμου: διαβαζω, διαβαζω, διαβαζω και δεν με νοιαζει τιποτα αλλο. Η ζωη δεν ειναι και δεν πρεπει να ειναι ετσι.
Αυτο που μου λες λοιπον οτι πρεπει να περνεις πολυπλευση γνωση ειναι απολυτα σωστο. Οχι ομως να την πληρωνεις. Η παιδεια δεν ειναι εμπορευμα, ειναι δικαιωμα, η μαλλον, ακομα περισσοτερο, ειναι αναγκη, και πρεπει ολοι μας απεναντι της να ειμαστε ισοι. Οσο περισσοτερα εξοδα ριχνεις στην πλάτη του φοιτητη, τοσο περισσοτερο πετας τους χαμηλομισθους εξω απο τα πανεπιστημια και τους αναγκαζεις ουσιαστικα σε μια ζωη φτωχειας. Μπορει να φαινονται μελοδραματικα αυτα, αλλα ισχυουν, ακομα και στην "δημοκρατικη" χωρα μας, και υπαρχουν και στοιχεια.
Η υποβαθμιση δεν ερχεται με το ν+2, αλλα με αλλους νομους, πχ με την Αξιολογηση. Η υποβαθμιση ερχεται με την εξειδικευση, με τον κατακερματισμο των γνωστικων αντικειμενων κτλ. Μεγαλη αξια δεν ξερω αν εχουν. Εχω ακουσει γενικα οτι οι Ελληνες στο εξωτερικο ειναι αρκετα περιζητητοι.
Το αν εισαι σε παραταξη δεν εχει σημασια. Σημασια εχει να ασχολεισαι με αυτα τα θεματα, οχι με το να μπεις σε κομμα. "Η πολιτικη δεν ειναι για τους λιγους, ειναι για αυτους που αγωνιουν και αγωνιζονται".