Κι ενώ περιμένουμε την απάντηση από τον SKYLLAS γιατί με ενδιαφέρει και το παρακολουθώ το θέμα, να σας πω κι εγω τη δική μου εμπειρία.
Ο πρώτος μου μαγαζάτορας στη Νέα Αγχίαλο Βόλου, σε καφετέρια-πιτσαρία μας είχε δώσει 8 με 10 χιλιλαρικα σε δραχμές, πριν αλλάξουμε σε ευρώ ακόμη.
Ο δεύτερος μαγαζάτοράς που είχα παίξει πάλι εκεί, σε ταβερνάκι, μας έδινε με την πιο ξεκάθαρη συμφωνία που έχω δει σε μαγαζάτορα 70 ευρω σε μένα και 70 στον μπουζουξή και πληρωμένο γεύμα και μπύρες για να λιώσουμε μετά. Το clue είναι ότι παίζαμε 3 ώρες χωρίς παραγγελιές και μαλ***ες ρεμπετάδικου, επιλέγοντας εμείς το ρεπερτόριό μας. Δλδ Καλδάρας, Τσιτσάνης, Νταράλας, Κουγιουμτζής, Νταλάρας, ρεμπέτικα της Κατοχής και γενικότερα γνήσια ζειμπέκικα, χασάπικα και κλασικά λαικά. Χωρίς συμφωνία για δικό μας κόσμο.
Στην πρώτη μου καφετέρια στην Αθήνα,στο Μπραχάμι, ερχόμενος για σπουδές, ένα μήνα αφότου κατέβηκα, στα 18, παίρναμε από 25 ευρώ με ένα φίλο μου που παίζαμε. Αρκετές ώρες, με υποχρέωση για χαζολαικό, να φέρνουμε και λίγο κόσμο, και υποχρέωση να τραγουδάει η ατάλαντη μαγαζατόρισα στο τέλος.
Στα Μελίσισια που έπαιξα μια φορά, έκοψα το live Στη μέση γιατί ήταν μια μεγάλη καφετέρια που ήθελε να παίξουμε με ανοιχτά φώτα και ανοιχτή τηλεόραση να δείχνει αγώνες μοτοσυκλέτας. Μετά από δυο τραγούδια, κατέβηκα κάτω και δεν ήθελα να τραγουδήσω άλλο. Απαράδεκτο ? Προσβλήθηke ? Στα @@ μου. Δεν του πήρα λεφτά.
Στους Αμπελόκηπους, στις Στροφές, ο μαγαζάτορας αρνούνταν να ανέβει πάνω από τα 30 με 35 ευρώ με απαίτηση κόσμου και 3 ώρες πρόγραμμα. (και για δυο και για τρία άτομα! )
Στο Μοικαν στο Παγκράτι, που μετά πήγε Ζωγράφου και μετά έκλεισε, έδωσε 40 ευρώ στον καθένα από τους δυο μας, για 3 ώρες πρόγραμμα αλλά είχε μικρή απαιτηση κόσμου και μικρή απαίτηση ρεπερτορίου.
Στην επαρχία, στο Αίγιο, είχα μια ωραία εμπειρία από μεγάλο εστιατόριο-καφε-μπαρ, 3 άτομα σχήμα (πιανο-βιολι-κιθαρα) 100 ευρώ ο ένας, το πιανο ήθελε να παίρνει κάτι παραπάνω, πληρωμένα εισιτήρια ΚΤΕΛ, και πληρωμενη μεζονετα για συγκατοικηση μας και παραμονη για Σαββατοκύριακο. ΑΛΛΑ, πίεση στο θέμα του ρεπερτορίου και στο dress code. Κοινώς, ‘θα πειτε 4 ξένα στην αρχή, μετά ελαφρά ελληνικά με ενα Ρέμο, και αν γίνεται ένα Ζήνα, πείτε μερικά έντεχνα,αντε χωστε κανα δυνατο ελληνικο, και μετά το γυρίζετε σε Αλεξίου και Τι σου κανα και πινεις‘. Ενα βραδυ είχα φτάσει να πιω κατα τη διάρκεια του τριώρου προγράμματος 1 μουκάλι βότκα. ΠΡΙΝ καν τελειώσουμε..Τρομερό άγχος. (συνεχίζεται)
