Αν και δεν είμαι καθόλου καλός στο να λέω ανέκδοτα, θα σας πω ένα.
Ήταν ο Μπετόβεν, ο Μότσαρτ, ο Τσένρυ και ταξιδεύανε στην Αμερική με πλοίο. Στο δρόμο, πετυχαίνουν πειρατές οι οποίοι καταλαμβάνουν το πλοίο και πιάνουν αιχμαλώτους τους τρεις μεγάλους μουσικούς, παίρνοντας τους μαζί στη συνέχεια της πειρατικής αυτής τους περιπέτειας. Κάποια στιγμή πιάνει καταιγίδα. Τότε ο καπετάνιος φωνάζει στον Τσένρυ να μαζέψει τα πανιά. Ο Τσένρυ όμως αρνιόταν να το κάνει αυτό για να μην πάθουν τίποτα τα χέρια του και δεν μπορεί μετά να παίζει μουσική. Αμέσως ευθύς, ο καπετάνιος βγάζει το σπαθί του και αποκεφαλίζει τον Τσένρυ. Κατόπιν, το ίδιο γίνεται με το Μότσαρτ με αποτέλεσμα ο καπετάνιος να φάει με το σπαθί του και το Μότσαρτ. Τέλος, φωνάζει τον Μπετόβεν, μα ο Μπετόβεν δεν τον άκουγε καν. Τον φώναξε μία, δύο, τέσσερις, δέκα φορές, τίποτα ο Μπετόβεν. Πάνω στα νεύρα του ο καπετάνιος, δένει τον Μπετόβεν και τον πετάει στους καρχαρίες.
Από τότε λοιπόν βγήκε η παροιμία: ''η πειρατία σκοτώνει τη μουσική''.