Προσωπικά, δεν μπορώ να ακούσω λεπτό κιθαρίστες τύπου Vai, Malmsteen, Satriani. Τους θαυμάζω για την τεχνική τους, αλλά δεν τους θεωρώ μουσικούς. Για μένα αυτό που παράγεται από τις κιθάρες τους δεν είναι μουσική, είναι soundtrack για παιχνίδι εποχής 8bit συστημάτων. Θα τους παρομοίαζα με τους Harlem Globetrotters στο μπάσκετ (ναι, αυτούς τους τύπους που κάνουν κάτι θεϊκά stunts κι επιδείξεις τεχνικής στο ΝΒΑ, αλλά άμα τους βάλεις σε ένα 3on3 με Wade, Kobe, LeBron θα κλάψουν σαν μωρά).
Η μουσική είναι ένα μέσο εκδήλωσης συναισθημάτων και ψυχικής διάθεσης, όχι ακατάσχετα ποζεριλίκια. Όταν ακούς το κλάμα που βγάζει η κιθάρα του Gilmour, το νάζι της Les Paul του Slash και τη δύναμη του riff του Hetfield, τι να σου πούνε τα τουρμπάτα σόλο και οι μετρονόμοι και οι νότες ανά δευτερόλεπτο...