Η σωματική, ψυχολογική, οικονομική βία [θα έπρεπε να] είναι πάντοτε κατακριτέα. Κατανοώ βέβαια την μεγάλη ευαισθησία και οργή του κόσμου απέναντι σε συγκεκριμένες ενέργειες σε συγκεκριμένα άτομα (πχ. παιδιά).
Αλλά το να αναθεματίζουμε και να προτείνουμε με περισσή άνεση διάφορους τρόπους βασανιστηρίου ή/και θανάτου κάποιου εγκληματία (πόσο μάλλον να τους πράττουμε), δεν [θα έπρεπε να] είναι χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας. Όταν μάλιστα επεκτείνουμε αυτόν τον τρόπο σκέψης και αντίδρασης και σε διακινητές και αποδέκτες παρόμοιων ενεργειών (ηθικοί αυτουργοί ή όπως αλλιώς τους λένε), μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε μια αντίφαση, μεταξύ των λέξεων και των πράξεών μας. Γιατί όταν αγοράζουμε προϊόντα παιδικής εργασίας, όταν σκοτώνονται άνθρωποι (ναι, και παιδιά) σε πολέμους κι εμείς τα χαζεύουμε αδρανείς στην τιβι (το θέμα πουλάει άλλωστε), όταν δίνουμε λεφτά στα "παιδιά των φαναριών" για να πλουτίσουν οι "προαγωγοί" γονείς τους, όταν αδιαφορούμε για τα παιδιά μας και το που θα μπλέξουν, κλπ κλπ..., τότε είμαστε συνένοχοι σε εγκληματικές ενέργειες!
Και μερικοί από εμάς διαμαρτυρόμαστε για την αύξηση των προστίμων του Κ.Ο.Κ. γιατί την επόμενη φορά που ηθελημένα θα περάσουμε με κόκκινο με κίνδυνο να σκοτώσουμε κάποιον (ναι, και παιδί), το "πλήγμα" θα'ναι βαρύ στη τσέπη μας (αλλά το μυαλό μας θα παραμένει καθαρό από ενοχές).... Αυτό, ΑΝ τύχει να υπάρχει τροχαία εκεί και ΑΝ δεν είμαστε αρκετά "μάγκες" ώστε να αποφύγουμε την κλήση ή να βάλουμε μέσο να τη σβήσουμε αργότερα.
Προβληματιστείτε από τους παρακάτω στίχους:
Γενιά του Χάους - Το μήνυμα της ήττας
Οι αγγελιοφόροι της νύχτας μιλούν για τον άνθρωπο με λόγια πικρά,
μιλούν για πράξεις αψυχολόγητες, παράλογες κι αφύσικες,
για δηλητηριασμένες ψυχές γεμάτες τραύματα και βαθιές πληγές,
μιλούν για τον φόβο της συνείδησης, τον φόβο της ευθύνης,
για δειλία, προδωσία και για κατάχρηση εξουσίας.
Και ειν' απόψε τα λόγια τους πικρά.
Ίσως γιατί κανένας δεν θέλει να τ' ακούσει.
Τρέχουν όλοι και κρύβονται σαν τα μικρά παιδιά,
με το δάχτυλο κανέναν δεν θέλουν να τους δείξει.
Άκουσε, άκουσε το μήνυμα της ήττας όταν λες:
Εμπρός να κάψουμε τον εμπρηστή.
Εμπρός να βιάσουμε τον βιαστή.
Εμπρός να κρεμάσουμε τον δήμιο.
Εμπρός να σκοτώσουμε τον φονιά.
Εμπρός να κλέψουμε τον κλέφτη.
Εμπρός να εξυγιανθεί η κοινωνία.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουν νικητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουνε κατακτητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
της πάσης φύσης εξουσίας οι εραστές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που ποτέ τους δεν σκέφτηκαν "γιατί".