Γνωρίζω το παρακάτω περιστατικό από φίλη που είχε παίξει (κομπάρσος βέβαια
) σε ταινία του Αγγελόπουλου.
Καθυστέρησε έξι μήνες περίπου το γύρισμα μιας σκηνής στη Θεσ/κη επειδή ήθελε συγκεκριμένο φυσικό τοπίο στο λιμάνι, σε συγκεκριμένη ώρα, με συννεφιά, κλπ. κλπ. κλπ. Κάθε πρωί κατέβαινε όλο το συνεργείο στο λιμάνι, ηθοποιοί, κομπάρσοι, βοηθοί σκηνοθέτες, κλπ και περίμεναν τον Αγγελόπουλο να δει αν αυτό του καθόταν καλά. Το μεσημέρι τα μάζευαν και έφευγαν χωρίς να γυρίσουν τίποτε. Την επόμενη μέρα τα ίδια. Αν είχε μέρα με ήλιο δεν πήγαιναν καθόλου.
Αυτό γινόταν για εβδομάδες πολλές μέχρι που έφτασε Μάης σχεδόν και πλέον συννεφιά δεν υπήρχε και το φως ήταν πολύ.
Η σκηνή δεν γυρίστηκε ποτέ αλλά η ταινία πήγε 6 μήνες περίπου πίσω μόνο από αυτό.
Δεν πιστεύω ότι στο επίπεδο του Αγγελόπουλου υπάρχουν τυχαία πράγματα σε μια ταινία.
Αυτό ανεξάρτητα από το αν μας αρέσει ή όχι. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν μπορώ να δω όλες τις ταινίες του.
Όμως ο bairn είπε κάτι πολύ σωστό: κινηματογράφος δεν είναι μόνο τα εφέ του χόλυγουντ ή οι χαζοχαρούμενες σειρές της τηλεόρασης στις 9 το βράδυ. Έλεος! Ας δούμε λίγο πιο πέρα από αυτά. Στη μουσική την ψάχνουμε λίγο παραπέρα από τους Βαλάντηδες και τη Beyon-s-h-i-t. Μπορούμε να το κάνουμε και στον κινηματογράφο.
