Δεν μπορουμε σε καμια περιπτωση να συνδεουμε και να θεωρουμε παροιμοιες καταστασεις τον θανατο ενος μπατσου και ενος απλου πολιτη απο μπατσο
Και αυτο γιατι ο ενας αγωνιζεται εκεινη τη στιγμη για 5 πραγματα και διαδηλωνει γιαυτα, και ερχεται αντιμετωπος με την κυβερνηση, με το ιδιο το συστημα, με τους ιδιους τους μπατσους,που ως κατασταλτικος μηχανισμος πνιγει οποιαδηποτε διαφορετικη αντιληψη και δραση.
Ο αλλος δε,εχει επιλεξει να ενταχθει στα σωματα αυτα,τα ΜΑΤ, δεν ειναι ο απλος ο αστυνομικος της γειτονιας,ο υπαλληλος των 300ευρω.. Εκεινη τη στιγμη ειναι εναντιον σου,εναντια στις ιδεες σου ,προσπαθει να σε καταστειλει και επειδη η εκπαιδευση που εχει ειναι αυτη που ειναι,δεν υπαρχει ουτε ενα ανθρωπινο ενστικτο..
Νομίζω ότι εκεί έγκειται το πρόβλημα.. Όποιοι διαδηλώνοντας βλέπουν εξ'αρχής απειλητικά τους αστυνομικούς θαρρώ ότι ξεκινούν το παιχνίδι με κίτρινη κάρτα.. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι αστυνομικοί σχηματίζουν κλοιό σε "ευαίσθητα" κτίρια (υπουργεία, βουλή, ΔΕΚΟ, κ.λ.π) για να μην μπουκάρουν μέσα ταραξίες και θρυνήσουμε θύματα (απόλυτα λογικό).. Από την άλλη, κανένας δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τους αστυνομικούς "τα καλά παιδιά".. Απλά μπείτε στη θέση τους όταν έχουν τοποθετηθεί επί ώρες σε ένα σημείο (δεν τους λυπάμαι σε αυτό διότι είναι η δουλειά τους) και το πρώτο σύνθημα της πορείας που ακούνε είναι το "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι", το δεύτερο "μπάτσοι, ΜΜΕ, παρακρατικοί - όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί", το τρίτο "με ματ και βία δεν γίνεται παιδεία" κ.ο.κ. (μην συνεχίσω, δεν έχει νόημα), ε, δεν νομίζω ότι και ο Ιώβ να ήτανε θα φερόταν ψύχραιμα αν το πράγμα στράβωνε.. Μην αναφέρω κάποια εμετικά συνθήματα για τις μανάδες των "μπάτσων" (μπορεί πλέον να μην κατεβαίνω σε πορείες, αλλά τα μαθαίνω τα συνθήματα από Εξαρχιώτες

).. Σε όλους μας, αν μας έβριζαν την μάνα και το σπίτι μας, κάπου θα γυάλιζε το μάτι μας.. Σκεφτείτε το..
Που θέλω να καταλήξω.. Ο αστυνομικός δεν σε καταστέλει εκείνη την ώρα.. Απλά σου εμποδίζει την είσοδο σε όπως ανέφερα ευαίσθητους χώρους, γιατί μπορεί εσύ να είσαι αρκετά ψύχραιμος να συζητήσεις ήρεμα με τον Στυλιανίδη, αλλά δεν ξέρεις αν είναι ο διπλανός σου και του ανοίξει το κεφάλι με κανένα καδρόνι (οι παλιότεροι ίσως θυμούνται την ιστορία με τον Τεμπονέρα).. Δεν είναι δουλειά του διαδηλωτή να συνομιλήσει με τον Αλογοσκούφη.. Γι' αυτό συστήνονται επιτροπές φοιτητών, ανέργων, καθηγητών, κ.λ.π. για να γίνεται ο απαιτούμενος διάλογος.. Τώρα αν ο διάλογος μπαίνει από το ένα αυτί του υπουργού και από το άλλο βγαίνει είναι άλλο ζήτημα..
Για όλα τα άλλα που είπες περί τραυματισμών διαδηλωτών, οι συμπεριφορές είναι κατάπτυστες και είθε κάποιος να πιάσει αυτό το μάτσο των αστυνομικών που κάνουν ότι γουστάρουν και να τους υποβάλλουν στα ίδια και χειρότερα..
Όσον αφορά τα φοιτητικά ζητήματα, πάει πολύ καιρός που έκατσα στα έδρανα, απλά έχω να κάνω μια παρατήρηση και μια ερώτηση:
Παρατήρηση: Στα χρόνια που ήμουν φοιτητής, πραγματικά σιχάθηκα το φοιτητικό κίνημα.. Ποτέ μου δεν είδα σύμπνοια μεταξύ των παρατάξεων στις γενικές συνελεύσεις.. Η κάθε παράταξη έλεγε το δικό της και αν καμιά φορά οι απόψεις τους ταυτιζόντουσαν, το συνειδητοποιούσαν και άρχιζαν τις διαφωνίες τους σε παλιότερα θέματα ("ναι, αλλά εσείς είσασταν εκείνοι που τότε...").. Συγγνώμη, αλλά τέτοιες συμπεριφορές εγώ δεν μπορώ να τις πάρω στα σοβαρά.. Οι φοιτητικές οργανώσεις μου θυμίζουν το αγροτικό ενός γιατρού.. Προετοιμάζονται σε light καταστάσεις σε ένα simulation πολιτικής για να γίνουν βουλευτές.. Φαγώνονται μεταξύ τους στα έδρανα και εκπαιδεύονται, γιατί μετά στη Βουλή τα κόμματα χρειάζονται δυνατούς τραμπούκους.. Δεν εξηγείται τέτοια έχθρα και έλλειψη ιδεών ανάμεσα στις παρατάξεις.. Το θέμα είναι όχι να την πεις (σε κάποιον) αλλά να την πεις (την ιδέα).. Τα περισσότερα μέλη των παρατάξεων κάνουν δυστυχώς το πρώτο..
Ερώτηση: Εδώ και κάμποσα χρόνια που οι φοιτητές αποφασίζουν για κάποια θέματα των σχολών τους, τι καλό έχεις δει εσύ από αυτήν την ιστορία; Έχεις δει βελτίωση των καταστάσεων στα πανεπιστήμια; Εγώ το μόνο που είδα ήταν ένα ατέλειωτο χαρτομάνι από σκισμένες αφίσες και τίποτε άλλο.. Επίσης είδα και μέλη φοιτητικών παρατάξεων να έρχονται με καινούργια μηχανάκια μια μέρα μετά το πάρτυ που είχε διοργανώσει η παράταξη τους.. Είδα επίσης ξερατά, βαμμένους τοίχους και σπασμένους υπολογιστές μετά από καταλήψεις σχολών.. Δεν είναι αυτό που ονειρεύτηκα σαν φοιτητής και σίγουρα το πολιτισμικό σοκ που έπαθα φοιτώντας και στην Αγγλία ήταν τεράστιο..
Τελειώνοντας θα ήθελα να σας πω μια ιστορία.. Στην Νομική Αθηνών, πριν από κάποια χρόνια, υπήρχε ένας άστεγος άνδρας.. Γύρω στα 50, βρώμικος, με εμφανή τα σημάδια της κούρασης και της φτώχειας.. Τον βλέπαμε καθημερινά όλοι μας και οι σκέψεις που πέρναγαν από το μυαλό μας ήταν πολλές και διαφορετικές.. Άλλοι σκεφτόντουσαν ότι χαλάει το image της σχολής, άλλοι σκεφτόντουσαν ότι χρειάζεται βοήθεια, άλλοι αναρωτιόντουσαν πως επιζεί αφού σχεδόν κανένας δεν τον φρόντιζε και άλλα πολλά.. Μια μέρα εκεί που καθόμουν με την παρέα μου και έτρωγα στο Γρηγόρη απέναντι, έρχεται μια γυναίκα γύρω στα 40.. Με στωικό ύφος μας ρώτησε αν είμαστε φοιτητές και αν βλέπουμε εκείνον τον άντρα, δείχνοντας προς το μέρος του άστεγου.. Της αποκριθήκαμε πως τον βλέπαμε και μας ρώτησε τι κάνουμε γι' αυτό.. Της απαντήσαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Αηδιασμένη έφυγε από το μέρος μας λέγοντας μας ότι κρίμα που οι φοιτητές είναι τόσοι απαθείς ενώ θα έπρεπε να είμασταν οι πρώτοι που θα φροντίζαμε τέτοια θέματα.. Δεν μιλήσαμε.. Ομολογώ ότι έπρεπε να περάσουν 4-5 ώρες μέχρι να καταλάβω ότι έχει δίκιο.. Φεύγοντας από εμάς, η γυναίκα πέρασε τον δρόμο και κατευθύνθηκε προς το τραπεζάκι μιας παράταξης το οποίο ήταν κοντά στην εξώπορτα της σχολής, στη Σόλωνος.. Μετά από μια γρήγορη κουβέντα, την οποία φυσικά δεν άκουσα λόγω απόστασης, η γυναίκα εκδιώχθηκε κακήν-κακώς από την πόρτα με συνοδεία πολλών κοσμητικών επιθέτων.. Προφανώς εκείνοι που την έβριζαν θεωρούσαν ανήκουστα και χάσιμο χρόνου αυτά που είχε να τους πει.. Ο Θεωδοράκης όμως έπαιζε στη διαπασσών μέσα στη σχολη....