Λοιπόν, μπήκα στη VPRC, όπως με παρότρυνες και δεν βρέθηκα μπροστά σε καμιά έκπληξη. Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι η εν λόγω εταιρεία διενεργεί δημοσκοπήσεις για την "Κ" και τον "ΣΚΑΪ" δεν αποτελεί και τεκμήριο εγκυρότητας.
Είδα, λοιπόν, πως κατά την VPRC, το
53% του στατιστικού δείγματος δηλώνει ανημέρωτο για τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, ωστόσο διαφωνεί μ' αυτές
οριακά.
Παρ' όλα αυτά, οι
ενημερωμένοι, συμφωνούν αναλογικά με τους ανημέρωτους.
Ωστόσο, και πάλι
η πλειοψηφία του στατιστικού δείγματος, αν και οριακά (ξανά) διαφωνεί με τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, κρίνει σκόπιμη τη λειτουργία
ιδιωτικών - μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων (κι ας μου εξηγήσει κάποιος τι σημαίνει αυτό πρακτικά).
Το λοιπόν.
Η πλαστή εικονα που δημιουργεί η εν λόγω δημοσκόπηση είναι εκείνη της "διχοτόμησης" της κοινής γνώμης.
Μπορεί οι μισοί να διαφωνούν, αλλά απ' αυτούς οι περισσότεροι είναι "ανημέρωτοι". Απεναντίας, όσοι "ενημερώθηκαν" φαίνεται να συμφωνούν σε μεγάλο ποσοστό.
Επιπροσθέτως, λειτουργεί η παγίδα του ιδιωτικού μεν, αλλά μη κερδοσκοπικού, πανεπιστημίου, που φαίνεται να "συγκινεί" πολύ περισσότερο.
Τέλος, δεν τίθεται το μείζον, το κρίσιμο ερώτημα, δηλαδή εκείνο του προσδιορισμού του
χαρακτήρα της παιδείας.
Δεν είδα πουθενά μια ερώτηση του ύφους: "συμφωνείτε με την αλλαγή του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας;"
Κι ακόμη, αυτή η διαφοροποίηση ανάμεσα στους ενημερωμένους και μη, υπονοεί μια ποιοτική διαφορά στην στάση που υιοθετεί το αντίστοιχο μέρος του στατιστικού δείγματος.
Ακόμη περισσότερο, δεν είδα πουθενά μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του στατιστικού δείγματος, κατά κοινωνική και οικονομική κατάσταση, τόπο κατοικίας κλπ.
Δεν τίθεται θέμα πολύπλοκων ερωτήσεων, αλλά μιας ολόκληρης σειράς προσεκτικά μελετημένων ερωτήσεων. Όπως είδες, το θέμα των επικείμενων μεταρρυθμίσεων "έσπασε" σε επιμέρους ερωτήσεις, έτσι που κατά την "ανάλυση" να μπορεί ο "παραγγέλων" την δημοσκόπηση να εξάγει τα συμπεράσματα που επιθυμεί. Κάτι σαν τους χρησμούς της Πυθίας ένα πράμα.
Κι όμως, η γενικευμένη αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας μαρτυρά πως ο κοινωνικός κλάδος τον οποίον, πρωτίστως και κυριότατα, αφορούν οι εν λόγω μεταρρυθμίσεις τάσσεται στην συντριπτική του πλειοψηφία εναντίον των μεταρρυθμίσεων αυτών, στη βάση του κρίσιμου, μείζονος διακυβεύματος, δηλαδή της αλλαγής του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας. Κάθε εβδομάδα, λοιπόν, έχεις μπροστά στα μάτια σου μια ολοζώντανη δημοσκόπηση, ένα τεράστιο στατιστικό δείγμα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Και, στη λογική της αστικοδημοκρατίας, δεν υπάρχουν "πληρωμένα" δημοψηφίσματα, οπως δεν υπάρχουν και "πληρωμένες" εκλογές. Για μένα, βέβαια, που πιστεύω πως ο αστικός κοινοβουλευτισμός δεν ανταποκρίνεται ούτε κατ' ελάχιστο στην έννοια της δημοκρατίας, η θέση σου περί καλπονοθείας και "κατά παραγγελία" εκλογικών αποτελεσμάτων με βρίσκουν σύμφωνο. Όπως και να 'χει, προτιμώ ακόμη κι ένα χαλκευμένο (μέσω της προπαγάνδας) δημοψήφισμα, παρά μια κατά παραγγελία δημοσκόπηση που αφορά σ' ένα στατιστικό δείγμα 1300 ανθρώπων που ουδείς γνωρίζει με ποιά κριτήρια επελέγησαν.