Η αλήθεια είναι πως, αν το κράτος επιθυμούσε, οι ομάδες των μπάχαλων θα είχαν εξαρθρωθεί μέσα σε μια εβδομάδα.
Πέρα από τους προβοκάτορες, οι υπηρεσίες ξέρουν τους πάντες, με λεπτομέρειες.
Αλλά δεν θέλουν να τους πιάσουν, όπως δεν θέλουν να στοιχειοθετήσουν τις κατηγορίες.
Και δεν θέλουν, γιατί η κατάσταση αυτή συμφέρει ποικιλοτρόπως τους εξουσιαστικούς και πολιτικούς μηχανισμούς.
Παρέχει αφενός άλλοθι για παραπέρα περιορισμό των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, άλλοθι για την τρομοϋστερία και τις αντιτρομοπολιτικές, άλλοθι για την επιβολή αστυνομοκρατικών κι αντιδημοκρατικών μέτρων, άλλοθι για αντιδραστικές πολιτικές.
Είναι τουλάχιστον γελοίο να υποστηρίζει κάποιος στα σοβαρά πως το κράτος "θέλει, αλλά δεν μπορεί" να αντιμετωπίσει τους μπάχαλους.
Πρώτον, γιατί αποδεδειγμένα ο υπηρεσίες έχουν εισχωρήσει από πάρα πολύ παλιά στις, λεγόμενες, αντι-εξουσιαστικές ομάδες και στους πυρήνες των μπάχαλων και γνωρίζουν απ' έξω κι ανακατωτά ποιός είναι ποιός και τι ακριβώς κάνει.
Σε περιπτώσεις "ευαίσθητες" (όπως, φερ' ειπείν, η πρόσφατη επίσκεψη Πούτιν στην Αθήνα), οι ομάδες των μπάχαλων, απλώς..."εξαφανίζονται".
Δεν υπάρχουν ΠΟΥΘΕΝΑ!
Ούτε στα "στέκια", ούτε στις διαδηλώσεις, ούτε στα Εξάρχεια, ΠΟΥΘΕΝΑ!
Απλά, κάθονται στα σπίτια τους και παρακολουθούν τη Λαμπίρη και το "Βέρα στο δεξί"!
Και μόλις..."λήξει ο συναγερμός", τσουπ! Εμφανίζονται, αίφνης, σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή!
Δεύτερον, γιατί είναι πασιφανές πως οι κατασταλτικές δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται ΠΟΤΕ να συλλάβουν τους μπάχαλους, αντιθέτως, φαίνεται να τους διευκολύνουν στο..."έργο" τους.
Απόδειξη πως, κατά τα τελευταία γεγονότα με τα έκτροπα στην πλ. Συντάγματος, οι δυνάμεις καταστολής "απασχολούνταν" με τα φοιτητικά μπλοκς, ενώ εκατό μέτρα παραπάνω οι κουκουλοφόροι τα έκαναν, ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ, γυαλιά καρφιά!
Τρίτον, γιατί πολιτικές παρατάξεις και συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως η ΚΝΕ και το ΠΑΜΕ, έχουν αποδείξει πως μπορούν πολύ εύκολα να περιφρουρήσουν τις πορείες και τις διαδηλώσεις, σε ό,τι αφορά τα δικά τους μπλοκς, χωρίς να διαθέτουν τα μέσα και τις προνομίες του κρατικού μηχανισμού.
Αλλά οι οργανώσεις αυτές ΘΕΛΟΥΝ να περιφρουρήσουν τους αγώνες τους από τους κάθε είδους προβοκάτορες και ηλίθιους, ενώ το (βαθύ) κράτος χρησιμοποιεί τόσο τους προβοκάτορες, όσο και τους (χρήσιμους κουκουλοφόρους) ηλίθιους, για τα σχέδια και τους σκοπούς που απεργάζεται.
Και μόνον όταν κάποιος εκ των ηλιθίων (αλλά πολύ σπάνια εκ των προβοκατόρων - όπως στην περίπτωση εκείνου του ανεκδιήγητου Κρυστάλλη) παραπάρει φόρα, ή "καεί", τότε το (βαθύ) κράτος "ξεμπερδεύει" μαζί του, στέλνοντάς τον πίσω από τα κάγκελα, ή (συνηθέστερα) μέσα σε κάποιον λάκκο...δια παντός.
