Η γνώμη μου σχετικά με το κλείσιμο των σχολών είναι ότι αν και σαν μέτρο "καταστολής" των επεισοδίων φαντάζει σαν να προέρχεται από άλλες "σκοτεινές" εποχές, εν τούτοις δικαιολογώ σε ένα βαθμό το σκεπτικό πίσω από αυτό.. Αν το καλοσκεφτούμε, είναι κάτι ανάλογο σαν το ποδόσφαιρο και την απαγόρευση οπαδών σε εκτός έδρας παιχνίδια.. Εφόσον οι ίδιοι οι οπαδοί, οι σύνδεσμοι και οι ομάδες τους δεν μπορούν να συμμορφωθούν και να καταλάβουν το αυτονόητο (ότι δηλαδή η βιαιότητα είναι εκτός πνεύματος του αθλητισμού) και συνεχίζουν να φέρονται σαν βάρβαροι, η λύση ήταν η απαγόρευση οπαδών με το σκεπτικό ότι αν αλλάξουν τα πράγματα και οι οπαδοί αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, η απαγόρευση θα αρθεί..
Κατά αναλογία, το να υπάρχει διάχυτη η αίσθηση (και μην μου πείτε ότι υπερβάλλω) ότι το σκ που έρχεται το κέντρο της Αθήνας θα θυμίζει Αφγανιστάν, έρχεται σε αντίθεση με το αίτημα του απλού πολίτη ο οποίος θέλει να κατέβει στη πορεία εις μνήμη του Γρηγορόπουλου.. Το να σπας βιτρίνες και τράπεζες ούτε θα φέρει πίσω το παιδί, αλλά κυρίως θα αποτρέψει πολλούς (σαν και εμένα για παράδειγμα) από το να κατέβουν στην πορεία.. Επειδή επομένως υπάρχει αυτό το σκεπτικό, κλείνουν τις σχολές για τα ησυχότερα.. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αν δεν υπήρχε αυτός ο φόβος (αν δηλαδή εδώ είμασταν Σουηδία) ούτε σχολές θα κλείνανε, ούτε απαγορεύσεις θα είχαμε..