Λοιπόν, φίλε ομιλοπαρμένε...
Ήτανε θυμάμαι 10 χρόνια πριν όταν ένα κρύο απογευματάκι μου άνοιξε την πόρτα η δασκάλα της κιθάρας (άγνωστη μέχρι τότε) και με έβαλε για πρώτη φορά να πάρω την κιθάρα στα χέρια μου.
Το σημαντικότερο, κατα τη γνώμη μου, κριτήριο για το τι θα πρέπει να κάνεις είναι η ΗΛΙΚΙΑ σου. Αν ήσουνα μικρότερος, όπως ήμουνα κι εγώ όταν άρχισα θα σου έλεγα να ακολουθήσεις αυτό που έκανα εγώ. Άρχισα με κλασική κιθάρα και κλασικά κομμάτια, θεωρία κτλ, πράγματα που οι περισσότεροι εδώ μέσα θεωρούν βαρετά και ξεπερασμένα. Μόνο κάποιος που επέμεινε και άντεξε όλα αυτά τα βαρετά ίσως χρόνια κλασικής κιθάρας και θεωρίας καταλαβαίνει την άξία τους. Και τώρα μπορώ να λέω με βεβαιότητα (κι όσοι κάνατε ότι κι εγώ υποστηρίξτε με), ότι δε μπορεί κανείς να πει ξέρω πραγματικά καλή κιθάρα χωρίς να έχει περάσει αυτά που σου περιγράφω. Όσο και να με δυσκόλεψαν, μου πρόσφεραν αφάνταστες γνώσεις και τώρα (όσο κι αν φαίνεται ότι ένα κλασικό κομμάτι διαφέρει από οποιοδήποτε ροκ τραγούδι), με βοηθούν να παίζω χωρίς καμία δυσκολία (σε κλασική, ακουστική, ηλεκτρακουστική, ηλεκτρική) και χωρίς να χρειάζεται να ακούω παραπάνω από μια φορά κάποιο κομάτι, αλλά και να γράφω δικά μου.
Η ηλικία σου όμως δε θα έλεγα ότι ευνοεί αυτή την πορεία.
Η γνώμη μου είναι να πας σε δάσκαλο ή ωδείο και να αρχίσεις με κλασική κιθάρα. Μάθε βασικές αρχές θεωρίας και κάποια κλασικά κομάτια. Δεν εννοώ για πολύ καιρό... 1, 2, 3 χρόνια το πολύ. Ύστερα θα μπορέσεις σιγά σιγά και με τη βοήθεια του δασκάλου να προχωρήσεις σε τραγούδια που σου αρέσουν και να τα παίξεις πολύ καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο που απλά πήρε μια μέρα την ακουστική κι άρχισε να τη γραντζουνάει...
Αυτά από μένα, τα συμπεράσματα και η απόφαση δική σου. Καλή συνέχεια.