Μπαα.... δεν ειναι δα και πολυ σοκιν η είδηση. Απλούστατα, γιατι οτι μπαντα και να ειναι, οσο καλη και να είναι, φυσικά και θα κάνει ψηφιακή επεξεργασία στα κομμάτια της, θα ισοσταθμίσει το level της φωνής, να ρυθμίσει την ενταση του snare, κτλ κτλ.
κακό δεν είναι να επεξεργάζονται στο στούντιο το υλικό τους οι μουσικοί! κακό είναι να μην πετάγανε τον ντράμερ τους οι greenday, και να τον είχαν εκεί να βαράει κουτουρού, ενώ ηχογραφούσαν με άλλο. Ναι, πολλοί έκαναν τις κομπίνες και τις κλεψιές τους, αλλά τί σημασία έχει? αμα μάθετε δηλαδή ότι πχ οι Iron Maiden στα λάιβ παίζουν με clicktrack στο αυτί για να μην μπλέκονται, ή ότι ο hetfield ακούει στο ένα ακουστικό μόνο την κιθάρα του, και στο άλλο τη μπότα του Ulrich? Ε, και?
Για το θέμα της σκηνοθεσίας μιας συναυλίας. Πιστεύω οτι όχι μονο δεν είναι κατακριτέο, αλλα κατα τη γνώμη μου, κατανοητό και ακρως επαγγελματικο. δεν μιλάω για τα χορευτικά της μαντονα ετσι (που αν μας βασταει στα 50 μας να χορευουμε και να τραγουδάμε ταυτοχρονα για 2 ώρες, τοτε να τη βρίσουμε) αλλα για παρα πολλές μπάντες της ροκ και της μέταλ σκηνης. Με πειράζει που οι Slipknot είναι απόλυτα συνεννοημένοι, οι Metallica, Kiss, Pink Floyd, Iron Maiden, Red Hot Chilly Peppers και πάει λέγοντας, έχουν σχεδόν οργανωμένη χορογραφία? Οχι. Γιατι απο τη στιγμή που η μουσική φεύγει από το ραδιόφωνο και ανεβαίνει στη σκηνη, τότε, είναι και θέατρο, και χορόδραμα, και χίλια δύο άλλα. Ο καλιτέχνης είναι υποχρεωμένος, να ενσαρκώσει το ρόλο του, που μπορεί να είναι διαφορετικός σε καθε κομάτι. Ο Axl τραγουδαει το Welcome to the Jungle και το Don't Cry σε καθε συναυλία. Ο ίδιος άνθρωπος, λέει δυο εντελώς διαφορετικές ιστορίες.
Η θεατρικότητα είναι λάθος, όταν δεν έχει σχέση με τη μουσική. Οι Slipknot, με τις συντονισμένες κινήσεις πανικού τους στη σκηνή, τις μελετημένες και προκαθορισμένες, οπτικοποιούν αυτό που με τα τραγούδια τους εννοούν. Το ιδιο και καθε καλιτέχνης, με τον τρόπο που τον εκφραζει. Δειτε τα λάιβ των Rammestein, και αφού τα πειτε υπερβολικά, θεατρικά, άθλια κλπ κλπ, στο τέλος, θα συνειδητοποιήσετε, οτι είναι πραγματικά υπέροχα, όπως και του Manson, που η θεατρικότητα και η υπερβολική του εικόνα, τον κάνουν από καρικατούρα στο στούντιο, συγκλονιστικό Performer στα λάιβ. τι σχέση έχει αυτό με το πόσο αληθινός είναι ο μουσικός? Ναι, ο Maynard James Keenan που βάφεται μπλέ για να ανεβεί στη σκηνή, είναι το ίδιο παθιασμένος και αληθινός, με τον Νιck Cave και τον Bob Dylan...
α, και για τους Arctic Monkeys, αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν να είναι ψεύτικοι? αφού έγιναν καταλάθος διάσημοι ανεβάζοντας τα κομάτια τους στο Myspace, πριν να έχουν καν συμβόλαιο αν δεν κανω λάθος...δεν το νομίζω...