Είναι δύσκολη ερώτηση και ακόμα πιο δύσκολη η απάντηση. Ίσως λόγω των πέντε μόνο αισθήσεων που διαθέτουμε, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τη ζωή πριν να γεννηθούμε και μετά το θάνατό μας. Αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις τρεις μόνο διαστάσεις και με το μυαλό ακόμα μερικές διαστάσεις. Όμως οι διαστάσεις είναι άπειρες και τις αντιλαμβάνεται μόνο το υποθετικό ιδανικό ον με τις άπειρες αισθήσεις.
Δηλαδή τι θέλω να πω;
Ζούσαμε πριν να γεννηθούμε και θα ζούμε αφού πεθάνουμε είναι μία ελάχιστη εξήγηση. Δεν μπορούμε όμως αυτή τη ζωή να την αντιληφθούμε, όσο κι αν καλλιεργήσουμε τη σκέψη μας γιατί λαμβάνουμε υπόψιν μας, κυρίως από εμπειρία, αξιώματα τα οποία μας περιορίζουν στο να σκεφτόμαστε μέχρι ένα σημείο.
Έχω σχετικό θέμα στο Blog μου ανεβάσει:
http://composeras.spaces.live.com/Τώρα, με τη λογική τη δική σου, μου αρέσει πιο πολύ που θα πεθάνω όποτε πεθάνω γιατί αν ζήσω για πάντα, αν δεν έχουμε εμείς οι άνθρωποι καταστρέψει τον πλανήτη, αν δε βρούμε τρόπο να φύγουμε από τον πλανήτη Γη τότε θα μας απορροφήσει ο Ήλιος. Οπότε ό,τι κι αν γίνει, δε θα ζήσω ωραία πράγματα. Δε θα ήθελα να ζω ούτε στην εποχή του μέλλοντος, ούτε στην εποχή του παρελθόντος. Μου αρέσει που ζω αυτή την εποχή, δε θα μπορούσα να ζω καλύτερη!
Και όπως πολύ σωστά λέει ένας φίλος μου:
Τα καλύτερα έρχονται!Οπότε, προτιμάω που είμαι θνητός.
