Υπέροχο κι ετουτο σου αγαπημενη Ηλιάννα. Κατέχεις την μυστική τέχνη που όλα όπως λεει κι ενας μεγάλος μας, ολα , σιωπές, φωνές , δάκρυα,πέτρες κι αίματα μεσα στο μυστικό εργαστήρι σου και με το βαθυ κανάκι γίνονται όλα πνεύμα.
Διάβασα κι εθαύμασα και καπου καπου στεγνωσα κιόλας κι ενα σφίξιμο στο στηθος και μια δυσκολια αναπνοής.
Μ αιχμαλώτισε κι αυτος ειναι ο λογος που ενω απο την πρωτη πρωτη στιγμή ηθελα να το σχολιασω , το ξαναδιαβαζα κι ελεγα θα επανελθω κι ετσι καπως καθυστερησα.
Βεβαια σημερα ενω ειχα ετοιμασει αλλα να γραψω πως ξαφνικα οι καρυωτακικοι σου στο τελος στιχοι μου φερανε στο νου καποιους αλλους στιχους του Καρυωτακη που ειναι καπως ετσι¨
"...Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:/"Ποιός αδοξος ποιητής", θέλω να πούνε,/ "την εγραψε μιαν ετσι πενιχρή/ μπαλαντα στους ποιητές άδοξοι που ΄ναι;" "
Εγω σ ευχαριστω , γιατι σε αυτο το στέκι η τεχνη σου, μας οδηγει στα ψηλα αλώνια και μας μαθαινει όλους!!!!!!!!!!!
