-Τι ωφελεί να ζεις σ' ένα κόσμο ιδανικό? Δεν δυναμώνεις, δεν χαλκώνεσαι, δεν ψάχνεις. Το πολύ πολύ να γράφεις πιο όμορφα τραγούδια.
-Ναι, αλλά τα ζώα που ζουν? Γιατί δεν ψάχνονται?
-Τα ζώα παραμένουν στην αυθεντική τους μορφή μέχρι να χρειαστούν τις ιατρικές υπηρεσίες. Αν τις δεχθούν παίρνουν τα ανθρώπινα στοιχεία, με τις ίδιες φοβίες, ανασφάλειες και προσδοκίες που έχει και το "αφεντικό" τους. Γίνονται ο καθρέφτης του.
-Με ειρωνεύεσαι?
-Όχι. Η καλύτερη ειρωνία είναι αυτή που δεν καταλαβαίνεις.
Εκεί που στέκεσαι βουβή στ' ακροθαλάσσι και αντιστέκεσαι στον φλοίσβο
Ψάχνεις ν' ακούσεις τους ψιθύρους της σελήνης
κι η προσοχή σου στηλωμένη στην ηχώ της - κάποιος φωνάζει, κάποιος κλαίει
Γιατί? Ποιος? Που?
Σ' εσέ κυρά του φεγγαριού θα ομολογήσω
γιατί είσαι συ που 'ριξες φως μες το χλωμό τοπίο
κι ας μεγαλώσαν οι σκιές, και τα φαντάσματα ας σούκοψαν τον δρόμο.
Πως δεν λυπάμαι για τις ώρες που περάσαν
κι ούτε σε ψάχνω στην ολόγεμη μορφή σου
στ' άγριο ρεύμα ποταμών λησμονημένων είναι γραμμένες
Μόνο πενθώ
για όλες τις ανατολές, αν θα τις δούμε χώρια
και για τις νύχτες
Για τα ταξίδια σε πολύβουα λιμάνια κι άγνωστους τόπους
που δεν θα γίνουν.
Ας είναι ψέμα...
Κι αν είναι αλήθεια
ας την σβύσουν τα "σ' αγαπώ", τα "πίστεψέ με", τα "σου ανήκω"
Εκεί που μύριζα στ' ανάστατα μαλλιά σου
μενεξεδένιες πινελιές σ' άκρατο φέγγος
του ονείρου μου
της παιδικής ζωής σου
Εκεί που φώλιαζες, μικρούλι σπουργιτάκι
σε χέρια που σ' οδήγησαν μακριά απ' την δίνη
σ' ένα νησί στην μέση μιας θαλάσσιας λίμνης
στις εκβολές του ποταμού με όνομα γυναίκας.
Κι αν τραγουδώ με μια βουβή κιθάρα
που πότε την ρίχνω στον γυαλό πότε την ταξιδεύω
είναι γιατί στο δειλινό την είδα την μορφή σου
Κι αν ξαναχτίσω τ' όνειρο
πάλι το ίδιο θάναι
ίδιο με σένα
ολόϊδιο
Και θαν το σπίτι μας μια κάμαρα μονάχα
ένα διπλό κρεβάτι
κι η πόρτα του μεγάλη όλο γυαλί με θέα στην θάλασσα
κι ο κήπος στρωμένος κίτρινος για να χορεύεις, να γελάς και να κυλιέσαι.
Μα δεν γελιέμαι
δεν θα γενεί τέτοιος χορός ποτέ ξανά
ούτε και τέτοια μουσική
τέτοιος καρπός ποτέ πια δεν θ' ανθήσει
σε άλλη γη, σε άλλο χρόνο, σ' άλλο κόσμο.
Κι αν θα με ψάξεις μη χαθείς
άκου την προσευχή άκου και την κραυγή μου
Σε γυρρρρρρρρεύω
Σ' αυτούςςςςςςςςςς
