1)
το νομοθετημα ερχεται την καταλληλη στιγμη.
Τοσα χρονια υπερπροσπαθεια οτι το πανεπιστημιο παραγει(και πρεπει υποτιθεται να συνεχισει να το κανει) μονο στειρα επιστημονικη γνωση και τωρα εχει φτασει στο σημειο αυτη η αντιληψη να κυριαρχει.Λες και η γνωση δεν εχει πολιτικη τοποθετηση αναλογως απο το που προερχεται και με τι τροπο μεταδιδεται.Λες και η ερευνα ειναι κατι το αντικειμενικο ανεξαρτητα απο τον λογο που γινεται και ποιον θα ωφελησει η εφαρμογη της.Οχι η κυριαρχη αποψη λεει ευθαρσως οτι το πανεπιστημιο ειναι χωρος εξειδικευσης μελλοντικων εργαζομενων και η κοινωνια θα πρεπει να το βλεπει ως τετοιο..
...
2) Μαλιστα κυριαρχει η αποψη οτι ο φοιτητης δεν ειναι πλεον παραγωγικος οταν δεν παραγει κατι εστω και αν αυτο ειναι αμμισθι εργασια για τους καθηγητες του η εστω αμμισθι ασκηση σε επιχειρησεις.
Αυτο που πλανιεται στον αερα ειναι οτι το πανεπιστημιο πρεπει να εκπληρωσει τον εκ των ανω επιπλαστο σκοπο του.Τη δημιαρια εξειδικευμενων εργαζομενων.Και ανεργων..
1)
+1
Φυσικα και ερχεται την "καταλληλη" στιγμη. Τωρα που βρεθηκε ευκαιρια ειναι γνωστο οτι περναει μαζικο τσουναμι "μεταρρυθμισεων" χωρις καν να μπω στην διαδικασια να κανω ηθικη κριση για το για ποιον ειναι καλες/κακες, Δε θεωρω a priori οτι καθε αλλαγη ειναι προς το κακο του ανθρωπου, αλλιως ακομα θα ζουσα σε σπηλιες και ο μεσος ορος ηλικας μου θα ηταν τα 17.
2) Δε χρειαζεται να "παραγουν" η να "ερευνησουν" ολοι οι φοιτητες. Ουτε καν ειναι αναγκαστικο να βρει κανεις δουλεια σχετικη με τις σπουδες του μετα. * Οποιος λοιπον φοιτητης δε θελει να συνδεσει το πτυχιο του με την ερευνα, την σκληρη δουλεια, την παραγωγη feel free not to. Αλλα να μεινει και κανα εργαστηριο απυρπολητο μπας και υπαρχει και κανας απο τους αλλους.
Και το κανεις να ακουγεται σα κατι κακο, ενας ανθρωπος στα 25 του να εχει βγει εξειδικευμενος και καταρτισμενος απο ενα πανεπιστημιο. Δηλαδη ποτε πρεπει επιτελους να βγει εξοπλισμενος να κανει κατι για τον εαυτο του και τους αλλους ? Στα 100? Και απο που να εξειδικευτει στις εγχειρισεις αν οχι απο στη Ιατρικη? Στα ιδιωτικα ΙΕΚ ΜΑκρυξυνη? Με την ανεργια που υπαρχει δηλαδη περιμενει κανεις να τον προσλαβουν ανετοιμο και απειρο και νεαρο σε μια εταιρια που ισα που επιβιωνει, ωστε να δαπανησουν 6 και 12 μηνες να τον εκπαιδευσουν αυτοι, ωστε μετα ισως να τους φανει χρησιμος? Δηλαδη εσυ δε θα ηθελες αν τελειωνες ενα μουσικο πανεπιστημιο να μπορουσες να παιζεις/συνθετεις/τραγουδας σε πολυ καλο επιπεδο? Και τελικα αν η ενσταση σου στα πανεπιστημια μας ειναι οτι δε μαθαινει καποιος και πολλες σφαιρικοτερες γνωσεις τι σχεση μπορει να εχει αυτο με την αρση του ασυλου για αξιοποινες πραξεις?
Ασε που τελικα πιστευω (χωρις ομως να εχω αποδειξεις για αυτο, ειναι μονο προσωπικη αποψη) οτι ο μεσος αποφοιτος του Γεηλ, Κολουμπια, Οξφορδης παρα το σκληρο, ακαρδο, εξοντωτικο, απαιτητικο, ελεγχομενο, εξειδικευμενο συστημα τους ειναι 10000000 φορες πιο ευαισθητοποιημενος, ενημερος, ενεργος και προβληματισμενος, γνωστης του περιβαλλοντος κοσμου του, απο τον δικο μας καφενοβιο, αμορφωτο, 45χρονο αιωνιο φοιτητη του εκαστοτε ασυλοπροστατευομενου κομματοδιοικουμενου ιδρυματος μας πχ στο Καρλοβασι η την Χαλκιδα. Για να μη σου πω κιολας οτι βρισκει χρονο και αθλειται και περισσοτερο, πλενεται και περισσοτερο, πινει περισσοτερο, σνιφαρει περισσοτερο και στα πανεπιστημια τους θα βρεις πολυ περισσοτερους βιρτουοζους κιθαριστες, δεκαθλητες, αεροπτεριστες, συγγραφεις, θρησκοληπτους, μαζορετες, μπασκετμπολιστες, πυγμαχους, ταξιδεμενους, κολυμβητες, ορειβατες, ιστιοπλοους και λοιπους με σφαιρικες γνωσεις και ενδιαφεροντα.
* Μη ξεχναμε (ειδικα οσοι θελουν να βλεπουν τα πανεπιστημια κυριως ως χωρο γενικης σφαιρικης γνωσης και εμπειριων) οτι πολυς κοσμος μπορει να επιλεγει να σπουδασει φιλοσοφια οχι για να γινει επαγγελματιας "φιλοσοφος" αλλα επειδη του αρεσει για μερικα χρονια να τριφτει με αυτο. Οπως καλη ωρα καποιος θα ασχολιοταν επι ετων με τη μουσικη ως χομπι και θα ξοδευε λεφτα σε μαθηματα και εξοπλισμο και χρονο και προσπαθεια χωρις σκεψη να γινει επαγγελματιας μουσικος, απλα και μονο επειδη ετσι του αρεσει.