Λοιπόν κοίτα πώς το βλέπω εγώ...
Πρώτον πολύ καλό post, θα μπορέσει έτσι ο φίλος μας ο Aris να δει διαφορετικές απόψεις και να κρίνει μόνος του.
1.Τα δάχτυλα κουνιώνται χαλαρότατα...Τί να σου πω ρε συ...εγώ τα κουνάω άνετα...Τόσοι άλλοι τα κουνούν άνετα...Πέρα από την πλάκα είναι πάρα πολλοί που το εφαρμόζουν...Κι εδώ λοιπόν ξαναλέω όπως βολεύεται ο καθένας...Είναι μία απλή λύση και ιδιαίτερα εύκολη και άνετη ειδικά στο όρθιο...Εμένα μου αρέσει και την θεωρώ πιο σταθερή από το μπαρέ...(τύπου Φα)
2.Για τον παράμεσο το λύσαμε το θέμα...Για το μικρό...ΑΡχικά εννοείται ότι δεν μπορούσα να πιάσω μπαρέ, να το λυγίσω τόσο πολύ δηλαδή.Απλά δεν με ενδιέφερε αν ακουγόταν ή όχι η μι χορδή, ώσπου στη συνέχεια τα κατάφερα λόγω συνήθειας και άσκησης παίζοντας διάφορα τραγούδια...Το αν κάνει κακό, εμένα 10 χρόνια δεν μου έχει αφήσει κουσούρι...Αλλά και γενικότερα, επειδή παρατηρώ πολλούς μουσικούς όταν παίζουν, πάμπολοι το πιάνουν με το μικρό δάχτυλο και δεν έχω ακούσει κάτι ότι δημιουργεί πρόβλημα...Δεν το θεωρώ όμως απίθανο, εξάλλου γενικότερα ότι και να κάνεις, προβλήματα αντιμετωπίζεις.
3. ΠΡοσωπική άποψη εξέφρασα, ότι οι εναλλαγές δεν θα είναι τόσο εύκολες..Το παίρνω πίσω περί "δεν είναι σωστό". Παρόλ'αυτά αναφερόμουν με τον δείκτη την μι, και τις υπόλοιπες 3 με τα 3 δάχτυλα...οπότε άφηνα το μπάσσο ελέυθερο, όπως ανέφερε ο aris 13888...Με τον τρόπο που το λες, ξαναλέω αφού σε βολεύει είτε εσένα είτε οποινδήποτε, τότε οκ. Αν και εμένα μου φαίνεται πολύ πιο δύσκολο...
4.
Και αν το πάμε με το πόσο μας βολεύει κατι, ας καταργήσουμε το μπαρε, και τις συγχορδίες που το έχουν!!!! Μπορεί ηοι καθηγητές να μας επιφορτώνουν με φράσεις "πρέπει" αλλα στην τελική ποιός είναι ο καθηγητης και ποιός ο μαθητής?
Και θα ήθελα να μου εξηγήσεις αυτό περι εξαίρεσης της κλασικής...
Καλά μην το παρατραβήξουμε τόσο πολύ...Συζήτηση κάνουμε...ΑΝ φτάσουμε σε τέτοια επιχειρήματα τότε δεν έχει νόημα να συζητάμε...
Οι καθηγητές μουσικής, απλά έχουν στο μυαλό τους πάντα κλασσική και τρόπους που ΑΥΤΟΙ θεωρούν σωστούς, με αποτέλεσμα πολλές φορές να φτάνουν στο άλλο άκρο, με αποτέλεσμα ο μαθητής να τους "φεύγει"...Όπως προανέφερα, η ιστορία δείχνει ότι δεν είναι όλα τα πράγματα άσπρο μαύρο.Μου θυμίζει λίγο τους γονείς που ντε και καλά πρέπει να μάθουν το παιδί να γράφει με το δεξί...Δηλαδή αν εμένα μ'αρέσει να πιάνω την ΛΑ στο 2ο τάστο με σπάσιμο του δείκτη, κοινώς μπαρεδάκι επειδή κάποιες φορές βολεύει, τί σημαίνει?πρέπει να μάθω να την πιάνω με τα 3 δάχτυλα, επειδή..."έτσι είναι το σωστό"?? Στην τελική, επιτυχημένος καθηγητής θεωρείται αυτός, που ο μαθητής φτάνει σε σημείο να τον ξεπεράσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Τέλος περί κλασσικής,
ΑΠλά την εξαίρεσα, επειδή η κλασική έχει άλλη τεχνική, μεγαλύτερα τάστα και αποστάσεις...Οπότε το μπαρέ τύπου Β με τον δείκτη και τα υπόλοιπα τρια δάχτυλα να πιάνουν τις άλλες 3 χορδές, πιάνονται ευκολότερα στην κλασσική ενώ πολύ δύσκολα στην ηλεκτρική και ειδικότερα πέραν του 7ο τάστου...Αυτό είναι όλο...
Ξαναλέω, εγώ πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να παίζει όπως βολεύεται και αυτό είναι προσωπική άποψη...
ΑΠήντησα σε ένα θέμα απλά και μόνο για να βοηθήσω τον Αρι που αντιμετωπίζει ένα προβλημα που όλοι περάσαμε...
Ας κρίνει μόνος του...Ούτε καθηγητής μουσικής είμαι, απλά κατάλαβα ότι το παιδί προσπαθεί να μάθει 5 πράγματα μόνος του...
Sorry για την φλυαρία μου isnogood,
nice chatting with ya,
Take care!
