Δεν το έχω αποθηκευμένο κάπου. Αλλά και να το είχα, το βρίσκω υπερβολικό και άκυρο να το ποστάρω στο συγκεκριμένο θέμα. Αν όμως επιμένεις να δημοσιευθεί το ΠΜ που σου στειλα, έχεις το ελεύθερο από μένα να πατήσεις στο μήνυμά μου ''Παράθεση'', να το κάνεις copy και κατόπιν, να έρθεις σε αυτό το θέμα, να πατήσεις ''Απάντηση'' και να κάνεις paste.
Για να επιστρέψουμε στο αρχικό θέμα. Είναι αλήθεια ότι προσωπικά, δεν είμαι σύμφωνος με το να θεοποιούμε εμάς τους Έλληνες. Αλλά τις πηγές του αποστολέα του αρχικού μηνύματος, τις βρίσκω αρκετά ενδιαφέρουσες για μελέτη.
Θα μιλήσω όμως για κάτι παρόμοιο, που πιστεύω πως αρκετοί από σας θα το ξέρετε. Το λέω λοιπόν και γι αυτούς που δεν το ξέρουν. Η Βυζαντινή Μουσική, ή αλλιώς η Μουσική των Ελλήνων (το λέω χωρίς ούτε ένα στοιχείο σοβινισμού, έτσι είναι όντως), είναι μουσική που φτιάχτηκε και καταγράφηκε με την απλή Βυζαντινή Σημειογραφία (λίγα σημεία, δηλαδή σημάδια, που απλά θύμιζαν στον ψάλτη όταν μελετούσε, πώς πήγαινε η μελωδία) και αργότερα με την Αναλυτική (μία μορφή παρόμοια με αυτή που γνωρίζουμε σήμερα), από Έλληνες. Η προέλευση των συμβόλων που χρησιμοποιούνται στη Βυζαντινή σημειογραφία, είναι από το γνωστό, αν όχι σε όλους μας, στους περισσότερους από μας ελληνικό αλφάβητο. Μάλιστα, σώζονται χειρόγραφα στο Άγιον Όρος με Βυζαντινή Σημειογραφία στην πρώιμή τους μορφή (και σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειώσω ότι από ένα χειρόγραφο κάπου εξήντα σελίδες αν θυμάμαι καλά, εκλάπησαν από ένα Γάλλο πέντε σελίδες. Συγκεκριμένα, τις έσκισε κρυφά, τις πήρε μαζί του και αργότερα τις έβαλε στο μουσείο του στη Γαλλιά και τις ονόμασε με το όνομά του. Αργότερα οι ερευνητές, ανακαλύψαν ότι πρόκειται για κλοπή και ότι οι σελίδες προέρχονται απ' το βιβλίο απ' το Άγιον Όρος. Παρ' όλα αυτά, για αρκετό καιρό, συνεχίζονται αυτές οι σελίδες να λέγονται με το όνομα αυτού του Γάλλου που τις έκλεψε, ώσπου κάποια στιγμή, επί Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανοί βομβαρδίζουν το μουσείο και χάνονται μια για πάντα οι σελίδες. Το υπόλοιπο βιβλίο όμως, διασώζεται μέχρι και σήμερα στο Άγιον Όρος).
