Πριν αναφέρω την 6η οδηγία, ας κάνω μια γενική τοποθέτηση, υπενθυμίζοντας στους φίλους εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν στην συζήτηση, ότι ο άνθρωπος σε σχέση με την σοφία μπορεί να βρίσκεται σε τρεις καταστάσεις. Ή να φιλοσοφεί είναι να είναι αδιάφορος ή να μισσοσοφεί.
Απ' ότι κατάλαβα αυτοί που αντιτίθενται στην μη χειραγωγούμενη και μη κατευθυνόμενη παιδεία πιστεύουν ότι για το σημερινό εκπαιδευτικό έλλειμα (φαντάζομαι ότι πιστεύουν ότι υπάρχει, αλλιώς δεν θα συμμετείχαν στην συζήτηση) ευθύνονται οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Και γιατί ευθύνονται? Διότι αφήνουν τον εαυτό τους να χειραγωγηθεί από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Δεν είναι εμφανής μια αντίφαση στο σκεπτικό τους?
Από την άλλη όψη του νομίσματος, η μη κατευθυνόμενη και χειραγωγούμενη εκπαίδευση ήδη υπάρχει! Δεν είναι κρυφή είναι απολύτως φανερή, κατοικοεδρεύει στα Πανεπιστήμια όπου εκπαιδευτήκατε. Επιπρόσθετα στις Οδηγίες της ΕΕ (διακύρηξη της Μπολώνια) αναφέρεται ότι πρέπει να γίνει περισσότερο αυτόνομη, δηλ. περισσότερο ανεξάρτητη και μη κατευθυνόμενη. Το σκεπτικό του προσφάτως ψηφισθέντος νόμου για την παιδεία εναρμονίζεται με τις οδηγίες της ΕΕ.
Και εφόσον σας ενδιαφέρει τόσο πολύ η αντικειμενική όψη της ιστορίας θα μπορούσατε να έχετε ενημερωθεί ότι ήδη έχει υπάρξει αυτόνομο και μη καθοδηγούμενο σύστημα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, και λειτούργησε από τον 18ο μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα με καταπληκτικά μάλιστα αποτελέσματα στον λαό στον οποίο εφαρμόστηκε. Δεν έγινε βέβαια στον Ελλαδικό χώρο - πως θα μπορούσε άλλωστε!
Απ' ότι κατάλαβα αυτοί που αντιτείθονται στην πρότασή μου για μη χειραγωγούμενη και κατευθυνόμενη πρωτοβάθμια εκπαίδευση, έχουν το σκεπτικό ότι ο γονέας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει όσο το οργανωμένο σύστημα εκπαίδευσης τον τρόπο λειτουργείας και τους νόμους που πρέπει να διέπουν το σχολείο, ούτε τους τρόπους διδασκαλίας. Λένε δε ότι αυτούς τους γνωρίζει μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο εκφράζεται μέσω των εκπαιδευτικών, και οι οποίοι θα πρέπει να μπορούν να διαχειρίζονται και πιθανές ατέλειες του εν λόγω συστήματος.
Σεβαστή τοποθέτηση. Επιτρέψτε μου όμως να επισημάνω ένα λογικό σφάλμα στο σκεπτικό σας. Με ποια λογική ο δάσκαλος της πρωτοβάθμιας ή της δευτεροβάθμιας ή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να γνωρίζει τις ατέλειες του συστήματος και να εφαρμόζει εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας στους μαθητές του και να μην μπορεί να κάνει το ίδιο στα παιδιά του! Δηλ. ο δάσκαλος είναι δάσκαλος μόνο μέσα στο σχολείο και εκτός σχολείου παύει να είναι δάσκαλος? Τι σόι λειτούργημα είναι αυτό που ευαγγελίζεστε? Ο Ιανός θα μπορούσε να μας διαφωτίσει.
Δεν γνωρίζετε ότι δάσκαλοι μπορούν να γίνουν όλοι οι απόφοιτοι οποιασδήποτε σχολής αρκεί να κάνουν κάποια σεμινάρια στην ΣΕΛΕΤΕ? Και αυτό για το δημόσιο. Διότι στον ιδιωτικό τομέα δεν νομίζω να ζητούν τέτοια πιστοποιητικά. Θα μπορούσε να μας διαφωτίσει γιαυτό ο Freemind αφού ανήκει στην παραπαιδεία.
Οι περισσότεροι γονείς πλέον στην Ελλάδα είναι απόφοιτοι κάποιας σχολής. Τους αποκλείετε λοιπόν από την θέση του δασκάλου? Με ποιο σκεπτικό? Αφού το σύστημα που υπεραμύνεστε τους το επιτρέπει. Πάτε κόντρα στο σύστημα? Γεμίσαμε επαναστάτες, γιαυτό δεν πάει καλά ο τόπος φίλε Witchking

.
margarita p, φαντάζομαι ότι είσαι απόφοιτος Αγγλικής φιλολογίας. Αλλά Αγγλική γλώσσα μπορεί να διδάξει και κάποιος τελοιόφοιτος οποιασδήποτε ιδιωτικής σχολής, έτσι δεν είναι? Γιατί να μπορεί να διδάξει ξένα παιδιά και να μην μπορεί να διδάξει τα δικά του? Θα μου πεις τα δικά μας πρέπει να τα προσέχουμε ενώ τα ξένα.....
Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει στην πρότασή μου ότι μη χειραγωγούμενη και μη κατευθυνόμενη παιδεία δεν είναι δυνατόν να έχουμε σε απόλυτη και καθαρή μορφή. Το σύνολο των μεταβολών, των τροποποιήσεων και της διαμόρφωσης του χαρακτήρα, της σκέψης, και του πνεύματος ενός ατόμου, το οποίο ονομάζεται παιδεία θα πρέπει να κατευθύνεται τουλάχιστον από τον δάσκαλο και σίγουρα επηρεάζεται από το άμεσο περιβάλλον. Οπότε για ποιο αυτόνομο σύστημα ομιλούμε?
Για ποιον λόγο όμως η κεντρική διοίκηση έχει το δικαίωμα να κατευθύνει και δεν έχει ο γονέας? Μην ξεχνάτε ότι εφόσον έχουμε Δημοκρατικό πολίτευμα οι νόμοι εκφράζουν τον "κυρίαρχο λαό". Δηλ από την μία ο λαός είναι κυρίαρχος και από την άλλη δεν έχει καν το δικαίωμα να επιλέξει τον τρόπο εκπαίδευσης των παιδιών του? Αν δηλ. τα εκπαιδεύσει μόνος του είναι κατάπτυστος, ενώ αν εμπιστευθεί την εκπαίδευσή τους σ' ένα Ιδιωτικό Σχολείο είναι σωστός? Και ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του Ιδιωτικού Σχολείου ο οποίος έχει το δικαίωμα να καθορίζει τον τρόπο εκπαίδευσης του παιδιού μου ενώ εγώ δεν το έχω? Τι παραπάνω ή μάλλον τι παρακάτω έχει από εμένα?
Εδώ πρέπει να σταματήσω, σύντομα θα δημοσιεύσω και την 6η οδηγία - για όποιον ενδιαφέρεται.