ρε schizm καταλαβε οτι δεν μπορουν ολοι οι παιχτες να φευγουν με χειροκροτηματα,συγκινηση και αμοιβαιες εκδηλωσεις αγαπης με την διοικηση.δεν γινεται ΠΟΥΘΕΝΑ στον κοσμο αυτο.
Δηλαδή τι ακριβώς θες να μου πεις; Πως δικαιολογείται η εκάστοτε διοίκηση να φέρεται σκάρτα, άνανδρα και χωρίς τη μαγκιά να ξεκαθαρίζει τη θέση της πρόσωπο με πρόσωπο, αντί να κρύβεται, να αποστασιοποιείται και να εξαφανίζεται, μέχρι να πάρει το μήνυμα ο εκάστοτε παίχτης; Αυτή τη συμπεριφορά αξιώνεις κι εσύ από τον εκάστοτε εργοδότη σου, όταν τίθεται ζήτημα παραμονής ή όχι σε μια εταιρία;
Κατάλαβε κάτι...δε με ενδιαφέρει αν θα παρέμενε ο Ριβάλντο. Ας έβγαιναν ευθέως να του πουν πως δεν τον χρειάζονται, ελέω ανανέωσης, ας του απέδιδαν κι όσες τιμές του αναλογούν για όσα πρόσφερε κι ας τον αποδέσμευαν όμορφα και καλά. Επέλεξαν όμως να ακολουθήσουν το δρόμο της υποκρισίας, ρίχνοντάς το στο κρυφτούλι και στα "θα δούμε", μέχρι να παραιτηθεί, όπως το έχουν κάνει σε πλείστες όσες άλλες περιπτώσεις.
...και εσυ μου μιλας για αμανατιδη και γιαννακοπουλο,ελεος.
Γιατί...αυτοί δεν έχουν ψυχή; Ή δεν αποτελούν ανθρώπινο δυναμικό το οποίο το οποίο οφείλουμε να το σεβαστούμε; Δεν είναι ζήτημα του πόσο φίρμα είναι ο εκάστοτε παίχτης, αλλά ποια αισθητική διαπραγμάτευσης και ντόμπρα συμπεριφορά υιοθετούν αμφότερα τα μέρη. Η διοίκησή μας λοιπόν έχει δώσει τα χείριστα δείγματα σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Και ξέρεις, η αξιοπρέπεια δεν κερδίζεται μέσα από τίτλους και φιέστες, αλλά από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους ζητήματα καθημερινής συνδιαλλαγής και διαχείρισης.
στο θεμα του ριβαλντο το προβλημα που δημιουργηται στον ολυμπιακο ειναι καθαρα για το prestige της ομαδας και του προεδρου.
Δε διαφωνώ...αναρωτιέμαι όμως γιατί ακριβώς το αντιμετωπίζουμε με τόση ελαφρότητα το θέμα του prestige, λες και δεν είναι ουσιαστικό. Αντιθέτως επενεργεί σε όλο το οικοδόμημα της ομάδας ως ωστικό κύμα που παρασύρει τα πάντα στο διάβα του. Τα γιούχα που ακούστηκαν χθες από τους αγανακτισμένους οπαδούς που δε γουστάρουν τους σκάρτους, ήταν απλώς κερασάκι σε μια παγωμένη, άνευρη και ξενέρωτη φιέστα...ό,τι δεν κατόρθωσαν να απαξιώσουν διάφοροι "αλλόθρησκοι", το κατόρθωσε με μια κίνηση (αλλά επαναλαμβανόμενη μέσα στα χρόνια) η διοίκηση. Μονάχα που το κοινό είναι διατεθειμένο να το καταπιεί όταν συμβαίνει στον Αμανατίδη, αλλά δεν το πράττει όταν συμβαίνει σε έναν εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών του κόσμου.
Τι ακριβώς "διδάσκεις" στον εκάστοτε παίχτη, όταν αντιμετωπίζεις τον πλέον σημαντικό σου για τη χρονιά που πέρασε κατά αυτόν τον -δίχως μπέσα- τρόπο; Πως αυτός δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να τύχει διαφορετικής συμπεριφοράς, καθότι και μικρότερου βεληνεκούς. Ο Σωκράτης είναι ικανός να φέρει το Τζόρνταν στα καλά του και να τον πετάξει έξω κακήν κακώς, πάντα μέσω Λούβαρη, γιατί είναι και γενναίο παληκάρι.
Αν αυτός είναι ο μάγκας πειραιώτης Ολυμπιακός, την κάτσαμε τη βάρκα.
