είναι απλές συμπτώσεις, ή μήπως «κάτι άλλο»??
ναι μου συμβαίνει…μου συνέβαινε από πάντα…μπαίνοντας στην τάξη, να λέω σε όλους ότι θα γράψουμε διαγώνισμα (δυστυχώς μόνο λίγο πριν γίνει, και ποτέ τα θέματα). Όπως και όταν σηκώνομαι και στέκομαι πάνω από το τηλέφωνο (προς έκπληξη όλων) και περιμένω να πάρει ο τάδε… ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΞΥΠΝΑΩ (ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ) ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΟ ΤΗΛ. (το πρωι) ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ.
ο ψυχολόγος CARL JUNG, στην «αρχή της συγχρονικοτητας» συνδέει γεγονότα, τα οποία φαίνονται ασύνδετα, μεταξύ τους, χωρίς καμία φανερή σχέση και αιτία.
Ο JUNG αναφέρει ότι το φαινόμενο της συγχρονικοτητας, συνδέεται με ψυχικές καταστάσεις που προϋπάρχουν στον άνθρωπο, τα ΑΡΧΕΤΥΠΑ (τα ορίζει σαν μοντέλα, που είναι έμφυτα στην ανθρώπινη ψυχή, και είναι κοινά για όλους τους ανθρώπους. Τα αρχέτυπα ή αλλιώς «αρχέγονες εικόνες» που μας κληροδοτούνται από την γέννηση μας, και αποθηκεύονται στο υποσυνείδητο μας, καθορίζουν την συμπεριφορά μας (την στάση μας) απέναντι σε καταστάσεις του βίου μας… τον θάνατο, την σύγκρουση, το σεξ, την μετενσάρκωση, την μυστικιστική εμπειρία. Κάποιες φορές, αυτά τα αρχέτυπα, ενεργοποιούνται από έντονες ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις, και προκαλούν γεγονότα παρόμοια με αυτά που «υποσυνείδητα γνωρίζουμε» τότε είναι που ανοίγει ο χώρος των «συμπτώσεων»
Όλοι οι ερευνητές, δέχονται ότι αυτό για να συμβεί, καθοριστικό ρόλο παίζει η ψυχική κατάσταση (ικανότητα) του παρατηρητή.
Ο ίδιος ο JUNG είχε τέτοιες εμπειρίες, και γι αυτό το λόγο ερεύνησε σε βάθος το θέμα.
Όταν κάποτε το ανέλυσε στον σύγχρονο του FREUD, αυτός τον κατηγόρησε ότι ξέφυγε απ την επιστήμη της ψυχολογίας, και έπεσε στο βούρκο του αποκρυφισμού.
Έμεινε όμως εμβρόντητος όταν ο Jung, του απέδειξε ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπόρεσε να προβλέψει κάποιο συμβάν, χωρίς ιδιαίτερη σημασία που θα γινόταν…(σύμπτωση!!)
Δεν έχω ασχοληθεί με την κβαντική φυσική, και δε ξέρω ούτε τον ορισμό της, αλλά ο JUNG βρήκε το σύμμαχο του εκεί. Σε μια θεωρία που λέει, ότι έναπεδίο του χώρου μπορεί να γίνει αντικειμενικά γνωστό, μόνο με την ύπαρξη ενός παρατηρητή, ο οποίος όμως επεμβαίνει (αναγκαστικά, με την παρουσία του) στην κατάσταση του χώρου. (το αντιγράφω)
Το συμπέρασμα των ερευνών του JUNG, ήταν ότι η ύλη και η συνείδηση συνδέονται και αλληλοσυμπληρώνονται. Ότι είναι δυο όψεις μιας ενοποιημένης πραγματικότητας, την οποία όλοι μας βιώνουμε. Η κινεζική φιλοσοφία, βλέπει πιο σφαιρικά τον κόσμο, σε μια ολιστική εικόνα, αποσυνθέτοντας την, και ανασυνθέτοντας μια απλή «στιγμή» δίνοντας σημασία και στην πιο ασήμαντη (φαινομενικά) λεπτομέρεια. ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΑΡΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ.
Πολλοί διανοούμενοι και επιστήμονες διατύπωσαν απόψεις σχετικά με την συγχρονικοτητα των συμπτώσεων. Αυτή που με βρίσκει περισσότερο σύμφωνη είναι …του… (δε θυμάμαι το όνομα του) ότι ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΟΥΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΜΙΑ ΠΡΟ-ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΜΕΝΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ. Και ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΟΕΞΑΡΤΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΟΜΟΙΟ ΤΡΟΠΟ.
Συγχωρήστε με για τις γενικότητες, η ημιμάθεια βλέπετε. Πάντως αν θέλετε να ασχοληθείτε, υπάρχει πολύ υλικό. Και αν όλοι μας αρχίσουμε να ενημερωνόμαστε πάνω ΚΑΙ σε τέτοια θέματα, ίσως τότε, κάποια τέτοια καθημερινά φαινόμενα (παραψυχολογικά) να πάψουν να αντιμετωπίζονται σαν «αποκριφυστικα» και να πάψουμε να φαινόμαστε γραφικοί όταν τα διηγούμαστε!! (όταν βρίσκουμε τη δύναμη να τα διηγηθούμε…)
