Α, άκουσα την Έναρξη. Κακό, κακό, κακό μου τη δίνει η τσελέστα/τσέμπαλο/τι σκατά είναι! Απαπαπαααα. Έτσι γράφαν στην Αναγέννηση; Δεν έχω ιδέα, εσύ ξέρεις περισσότερα, αλλά εμένα μου την έδωσε. Το ηχόχρωμα δηλαδή. Το θέμα ωραίο είναι - την κατάσταση σώζουν τα έγχορδα, και φυσικά ότι το υπόγραψε το χέρι σου.
Αλλά!
Ακούω το Reprise στο Repeat, -ως συνήθως - απαλλαγμένος από στίχους,από άλλες εικόνες ή από ιστορίες που φέρεται να ντύνει.
Μου αρέσει παρα πολύ. Φαίνεται απλό, αλλά είναι γοητευτικά μουσικό και η ατμόσφαιρα θυμίζει Yanni και καλό Tribute- παλιά αγάπη. Το "πονηρό" φλαουτάκι στο 1.28 που δινει δικούς του αντι-τονισμούς και παίζει με το ήδη χτυπητό ρυθμικό σχήμα, οδηγεί στην ήρεμη έκρηξη του 1.32 που αποτελεί εξαίρετο διάλειμμα στο ρυθμικό σχήμα.
γ**ώ τα τρικάκια

Και μετά, η κορύφωση των κρουστών

Καλή φάση. Ίσως όχι όσο τα προσωπικά μου αγαπημένα πιανιστικά σου κομματια, αλλά με κέρδισε!
Σάκη, you rule!