Επί του προκειμένου πάντως,η ιστορία δεν προσφέρεται σαν επιστήμη,για κατάθεση απόψεων,τουλάχιστον σε ακαδημαικό επίπεδο.Εφόσον είναι καταγραφή γεγονότων,ή συρραφή κουτσομπολιών,όπως αναφέρεις,μιλάμε για δεδομένα και συγκεκριμένες πληροφορίες.Το αν θα τις δεχτείς είναι προφανώς δικό σου θέμα.Το ζητούμενο είναι,να έχεις διαβάσει την "εγκυκλοπαίδεια",ή όποιο βιβλίο ιστορίας σε ενδιαφέρει,και έπειτα να σχηματίσεις δική σου άποψη,εξετάζοντας το background των συγγραφέων,τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε,κλπ.Παρόλα αυτά,επιμένω ότι πρώτα διαβάζει κάποιος ιστορία,και μετά αμφισβητεί.Και επειδή το να διαβάσει/σπουδάσει κάποιος ιστορία,θέλει αρκετά χρόνια,για να μην πώ ότι δεν γίνεται σε μια ζωή να "μάθει" κάποιος ιστορία,προτιμώ κάποιον που διαβάζει εγκυκλοπαίδεια,παρά κάποιον που αμφισβητεί στείρα,έχοντας ελάχιστες σκόρπιες γνώσεις επάνω στην ιστορία.
Αυτός που έχει διαβάσει την ελληνική ιστορία,δεν είναι σε καμια περίπτωση ημιμαθής,έστω και αν δεν έχει παραστεί σε κανένα συνέδριο...
Τέλος,οι ιστορικοί,όπως και οι διανοούμενοι ή οι καλλιτέχνες,μπορεί να εξοραϊζουν,να προπαγανδίζουν,και να φανατίζουν,ανάλογα με τις προσταγές της εκάστοτε εξουσίας.Κλασσικό παράδειγμα,η παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας.Από την άλλη,πόσοι έλληνες γνωρίζουν πραγματικά την ιστορία της Μακεδονίας?
Συμπέρασμα προσωπικό...1)Μαθαίνω 2)Αμφισβητώ
Το να αμφισβητείται η ύπαρξη του Χριστού το καταλαβαίνω...Αλλά μήπως είναι ένα άλμα?Μήπως υπάρχουν χιλιάδες άλλες "πληροφορίες"/δεδομένα τα οποία δεν μπαίνουμε στον κόπο να αμφισβητήσουμε,και τα οποία μας αφορούν πιο άμεσα?
Η λοβοτομή,ως "τεχνική",δεν πρέπει να εξετάζεται υπό το πρίσμα της απέχθειας που προκαλεί σήμερα.Θα πρέπει να εξετάσεις αν μέσα από αυτήν,η ιατρική προχώρησε ως επιστήμη,έστω και μισό βήμα,αλλά από την άλλη,να κρίνεις και αν άξιζε αυτή η (τότε) "πρόοδος" το τίμημα αυτών που την υπέστησαν.Για να μην παρεξηγηθώ,συμφωνώ ότι (ήταν) είναι απαράδεκτη πρακτική...